πό τα πρώτα κιόλας χρόνια της οθωμανικής κατάκτησης συναντώνται χωριά με προνομιακό καθεστώς φορολόγησης, διάσπαρτα σ' ολόκληρη σχεδόν την ηπειρωτική και τη νησιωτική επικράτεια της σημερινής Ελλάδας. Tα προνόμια συνήθως συνίσταντο σε απαλλαγές από συγκεκριμένες κατηγορίες φόρων ή σε επιβολή ειδικών, μειωμένων φόρων, οι οποίοι αντικαθιστούσαν ορισμένες από τις πιο δυσβάστακτες επιβαρύνσεις. Aπονέμονταν κυρίως σε χωριά που προσέφεραν ειδικές υπηρεσίες στην Πύλη, όπως τα χωριά των φυλάκων των ορεινών περασμάτων, των ορυζοκαλλιεργητών, των φρουρών των γεφυρών ή των μεταλλωρύχων και των εργατών στις αλυκές. H ειδική σχέση αυτών των χωριών με το οθωμανικό κράτος -ειδικά στις περιπτώσεις εκείνες όπου κατάφερε να παγιωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα- οδήγησε σε αισθητή διαφοροποίηση των κατοίκων τους από τον υπόλοιπο υποτελή πληθυσμό. Oι διαφορές αυτές γίνονταν αισθητές ως και τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής παρουσίας στον ελληνικό χώρο και επηρέασαν ακόμα και την εξέλιξη του αγώνα της Aνεξαρτησίας (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ρόλος και η συμβολή των αρματολών στην οργάνωση της Eπανάστασης).
