Σε ηγέτη της περιόδου που εξετάζουμε, με εξαιρετική επιρροή πάνω στους ανθρώπους που τον πίστεψαν, αναδείχθηκε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.

Ταυτίστηκε με τον αντιβενιζελικό χώρο κι έγινε ο χαρισματικός αρχηγός των κοινωνικών εκείνων ομάδων που αντιστρατεύτηκαν το Βενιζελισμό και μίσησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η αίγλη που απέκτησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους τον ανέδειξε σε Βασιλιά-Στρατηλάτη. Κανείς άλλος εκπρόσωπος της δυναστείας πριν ή ύστερα από αυτόν δεν απόλαυσε αυτήν την αίγλη και την αφοσίωση. Ο κωνσταντινισμός προκύπτει από τη διπλή προσήλωση στο βασιλικό θεσμό και τη φυσιογνωμία του Στρατηλάτη-Βασιλιά. Η γερμανική του παιδεία, ο θαυμασμός του για το στρατοκρατικό γερμανικό πνεύμα και οι δεσμοί του, μέσω της συζύγου του Σοφίας, με τη Γερμανία τον οδήγησαν να υποστηρίξει με πάθος τη φιλογερμανική ουδετερότητα της Ελλάδος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, γεγονός που τον έφερε σε οξύτατη διαμάχη με το Βενιζέλο και την πολιτική που υπηρετούσε ο τελευταίος και δίχασε δραματικά τον ελληνικό λαό.