όπου περιέχεται η κριτική του για την κατάσταση στην Τουρκία την εποχή
της διακυβέρνησης από το Κομιτάτο.
[...]"Έκτοτε δεν ηδυνάμην να επιδοκιμάζω τα υπό το πρόσχημα των
μεταρρυθμίσεων εφαρμοζόμενα κυβερνητικά μέτρα. Άπελπις παρετήρουν τα ιδιοτελείς
ενεργείας των περί τα υπουργεία στρεφομένων κομματικών φίλων μου. Ταχέως
επείσθην ότι οι φίλοι ούτοι είναι απαράμιλλοι εις ραδιουργίας και τεχνάσματα.
Απεχώρησα του κομιτάτου παρακολουθούμενος υπό πολλών άλλων οπαδών. Από
κοινού είχομεν ορκισθή να υποστηρίξωμεν ψυχή τε και σώματι και να επαγρυπνώμεν
εις την πραγμάτωσιν του σκοπού του Κομιτάτου, τουτέστι της εκπολιτιστικής
και οικονομικής αναπτύξεως του κράτους και της εξασφαλίσεως των φυσικών
και πολιτικών δικαίων πασών των Εθνικοτήτων. Ταχέως όμως απεμακρύνθημεν
του σκοπού τούτου, αρξάμενοι να θεραπεύωμεν ωρισμένα συμφέροντα και ιδέας.
Εδημιουργήσαμεν Βουλήν εκ 280 αντιπροσώπων, εξ ων 260 υπήρξαν οπαδοί μας.
Αντί να προσφέρωμεν θετικήν εργασίαν δια της καταπληκτικής ταύτης πλειονοψηφίας,
εφροντίσαμεν μόνον περί των ιδίων συμφερόντων. Δια παρανόμων μέσων κατεπνίξαμεν
τας διαμαρτυρίας, ας προεκάλει η πολιτική του Κομιτάτου.
[...]Διεπράξαμεν πλείστας παρανομίας και ραδιουργίας. Ουδείς λόγος περί
εφαρμογής της περί ισονομίας αρχής. Τα υπό του λαού εγερθέντα παράπονα
περί κακοδιοικήσεως έμειναν ανεξέταστα και τούτου ένεκα η δυσφορία εγενικεύθη".
[...]Αι γνώμαι αύται του δόκτορος Τεφήκ, ένεκα των οποίων κατεδικάσθη
ούτος υπό του Στρατοδικείου Κ/λεως εις τρίμηνον φυλάκισιν, ρίπτουν άπλετον
φως επί της εν Τουρκία καταστάσεως και δέον να αναγνωσθώσι μετά προσοχής
υπό του ευρωπαϊκού δημοσίου.
Γ. Παπαντωνάκης, Ελληνικά Ζητήματα, Αθήνα, 1916, σ. 74-76.
|