Το βιβλίο της συγγραφέως και παιδαγωγού Σοφίας Γιαλουράκη «Οι φίλες μου, οι Κόρες της Ακρόπολης» (έκδοσης ΙΜΕ) παρουσιάστηκε στις 22 Απριλίου στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Το βιβλίο παρουσίασαν η συγγραφέας και ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος. Η Σοφία Γιαλουράκη έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας (2012).

Πρόκειται για ένα διαφορετικό βιβλίο γνώσεων. Η συγγραφέας εξερευνά το απεριόριστο υλικό της ελληνικής ιστορίας, απ’ όπου αντλεί «μικρούς θησαυρούς», τους ζωντανεύει και τους μεταμορφώνει σε εξαιρετικό ανάγνωσμα. Η πρωταγωνίστρια, η Αλέκα, θλιμμένη, ξενιτεμένη δεύτερη φορά, πρώτα από την Αλεξάνδρεια και κατόπιν από τη Μήλο, φτιάχνει με τη φαντασία της την καινούρια της παρέα, τις Κόρες του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Οι 24 αρχαϊκές Κόρες γίνονται η συντροφιά της, το καταφύγιό της, η χαρά της. Γίνονται ο καθρέφτης της ζωής της. Δεν είναι πια άψυχα αγάλματα, ζωντανεύουν, αποκτούν φωνή και μιλούν, παίρνουν σάρκα και οστά. Σ’ αυτές εξομολογείται νοερά όλες τις λύπες και τις χαρές της, όλη τη νοσταλγία της και τις περιπέτειες της.

Το νέο δίτομο έργο της Καθηγήτριας του Παν/μίου Αθηνών Κατερίνας Κορρέ-Ζωγράφου (έκδοσης ΙΜΕ) «Πήλιο: Θεατές και αθέατες όψεις» παρουσιάστηκε στις 15 Μαΐου 2013 στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Για το βιβλίο μίλησαν ο Ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, η Καθηγήτρια Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Βασιλική Ρόκκου και οι παλαιοί φοιτητές της κυρίας Κορρέ Μαίρη Αδαμοπούλου, δημοσιογράφος, και Γιώργος Κούζας, υποψήφιος διδάκτορας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το έργο είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης βιβλιογραφικής και αρχειακής έρευνας, που περιγράφει την πηλειορίτικη κοινωνία του 19ου και 20ού αιώνα, μέσα από αφηγήσεις απλών καθημερινών ανθρώπων. Εμπλουτίζεται με συνεντεύξεις προερχόμενες από πρωτογενές αδημοσίευτο υλικό του Σπουδαστηρίου Λαογραφίας του Παν/μίου Αθηνών, από επιτόπια έρευνα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Oι προφορικές μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν ή ζουν ακόμη στο Πήλιο αναδεικνύουν όψεις της συλλογικής μνήμης, στοιχειοθετούν αναμνήσεις της καθημερινότητάς τους και εντάσσονται σε θεματικές ενότητες που καλύπτουν ευρύτερους τομείς του λαϊκού πολιτισμού των νεότερων χρόνων όπως την τοπική ιστορία, τους οικισμούς, τις ασχολίες των κατοίκων και την παραγωγή, μέχρι τις τρέχουσες αντιλήψεις για τη λατρεία, τη μαγεία, την αντιμετώπιση της αρρώστιας, το ιδιοκτησιακό καθεστώς, τη διασκέδαση αλλά και τις κοινωνικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας.