Σε επίπεδο ορολογίας η ανάπτυξη βάσεων δεδομένων προκάλεσε σε ορισμένες περιπτώσεις νοηματικές συγχύσεις. Για την ιστορία ως επιστήμη ο όρος «δεδομένα» εμπεριέχει μια αντίφαση που εστιάζεται στις ερμηνευτικές ανησυχίες της. Ακόμα και για συναφείς επιστήμες, όπως η αρχαιολογία, η νομισματική ή η επιγραφική, υπάρχει πάντα το καταφύγιο της υλικής υπόστασης: δεδομένα είναι τα ευρήματα, τα νομίσματα, οι επιγραφές (όσο κι αν η σημασία και η ερμηνεία τους μεταβάλλεται). Αλλά τι ακριβώς είναι τα δεδομένα για  την ιστορία όταν η έννοια του γεγονότος βρίσκεται ακόμα στην καρδιά μιας οξείας επιστημολογικής και φιλοσοφικής διαμάχης; Το πρόβλημα ωστόσο είναι μόνο εικονικό. Για τα συστήματα βάσεων δεδομένων δεν έχει καμιά σημασία ο ορισμός του γεγονότος. Εξίσου «δεδομένες» είναι και οι θεωρίες, οι εκδοχές, οι παράλληλες ή αντικρουόμενες αφηγήσεις, οι ταυτότητες και όλες οι πολυσχιδείς υποστάσεις της ιστορικής αφήγησης. Τα δεδομένα στον κόσμο της πληροφορικής είναι απλώς μονάδες πληροφορίας χωρίς αξιολογικές υποδηλώσεις. Με αυτή και μόνο την έννοια χρησιμοποιείται ο όρος στα έργα και τις δράσεις μας.



Οι ψηφιακές μορφές των ιστορικών έργων και ερευνών υπόκεινται στους ίδιους όρους που χαρακτηρίζουν συνολικά την ψηφιακή δημοσίευση / ανάγνωση. Παρά τις θεαματικές βελτιώσεις των τελευταίων ετών, η ανάγνωση από φωτεινή πηγή (οθόνη) παραμένει περισσότερο κουραστική από την ανάγνωση με προσπίπτοντα φωτισμό (π.χ. η ανάγνωση εντύπου). Το ζήτημα είναι περισσότερο σημαντικό για έργα συνεχόμενης ροής κειμένου, όπως η λογοτεχνία και το ιστορικό αφήγημα, και ενδεχομένως να περιμένει τη λύση του στην εμπορική εφαρμογή του ηλεκτρονικού χαρτιού (e-paper).  Σε έργα και υλικό, η δομή των οποίων επιτρέπει πυκνότερη κατάτμηση, ή αφορά αποκλειστικά αρχειακού χαρακτήρα οργάνωση της πληροφορίας, οι υπολογιστές και οι τεχνολογίες τους συντέλεσαν ήδη σε ένα τεράστιο άλμα στην έρευνα και τη διαχείρισή της.