Το Διαδίκτυο είναι μέσο αμφίδρομης επικοινωνίας και αναπτύσσει συνεχώς τα περιθώρια επιλογών του χρήστη και τις κατηγορίες αιτημάτων στα οποία μπορεί να ανταποκριθεί. Η μέχρι τώρα πρακτική έχει καταστήσει κοινότοπη τη δυνατότητα επιλογών εμφάνισης σε πολλούς δικτυακούς τόπους. Τα γραφικά, τα πλαίσια, τα χρώματα, οι γραμματοσειρές, η διάταξη στην οθόνη, η εμφάνιση ή απόκρυψη εικόνων και βοηθητικών εργαλείων, η ανάπτυξη ή σύμπτυξη του χάρτη πλοήγησης είναι τα συνήθη στοιχεία που αφήνονται πλέον –σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό– στις προτιμήσεις και τις ανάγκες του χρήστη. Η λογική αυξημένων πρωτοβουλιών από πλευράς του χρήστη προϋποθέτει ένα σύστημα αυξημένων δυνατοτήτων για το έργο. Δυνατότητες, οι οποίες ωστόσο δεν εμφανίζονται αυτόματα, αλλά αποκαλύπτονται βαθμιαία σε διαφορετικά επίπεδα διείσδυσης.



Η πολυγλωσσικότητα των ψηφιακών ιστορικών έργων είναι μία ακόμα σημαντική παράμετρος, καθώς με ελάχιστο επιπλέον κόστος πολλαπλασιάζουν την προσβασιμότητα. Παράλληλα, καθίστανται όλο και συχνότερες οι περιπτώσεις δικτυοτόπων που μεριμνούν και για άτομα με ειδικές ανάγκες (μεγέθυνση γραμματοσειρών και συστήματα σύνθεσης λόγου).

Η αποτύπωση των συνηθειών και ενδιαφερόντων του χρήστη δημιουργεί ένα είδος ατομικού αρχείου συμπεριφοράς, ώστε να διευκολυνθούν κατά το μέγιστο οι μελλοντικές επισκέψεις του. Η αποτύπωση των αναζητήσεων (searches), των αποτελεσμάτων τους και της καταλληλότητας αυτών προσφέρει τη δυνατότητα (όταν βέβαια πρόκειται για νοηματική αναζήτηση) βελτίωσης των αναζητήσεων από οποιοδήποτε μελλοντικό χρήστη. Οι συνηθέστερες αναζητήσεις βασίζονται είτε σε ελεύθερη ανάκληση κειμένου (FTR) είτε σε λέξεις-κλειδιά (keywords) που έχουν αποδοθεί στα προς διερεύνηση κείμενα και συνήθως επιτρέπουν τη χρήση των λογικών κανόνων της άλγεβρας Bool. Οι νοηματικές αναζητήσεις ωστόσο προσφέρουν σημαντικά πιο εύστοχα αποτελέσματα και είναι πολύ καταλληλότερες για ιστορικά κείμενα, καθώς λαμβάνουν υπόψη τους τη διαφορετική νοηματική βαρύτητα των υπό αναζήτηση όρων (μέθοδος του Μοντέλου Διανυσματικού Χώρου - VSM) ή την υποκείμενη δομή των κειμένων (μέθοδος της Λανθάνουσας Σημασιολογικής Ευρετηρίασης ή Λανθάνουσας Σημασιολογικής Ανάλυσης - LSI ή LSA).