Ο Ερατοσθένης από την Κυρήνη εργαζόταν γύρω στο 240 π.Χ. στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, όταν διάβασε σε έναν πάπυρο ότι στην πόλη Συήνη, στο σημερινό Ασσουάν, το μεσημέρι της μέρας του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου, η πιο μεγάλη μέρα του έτους) το ηλιακό φως έπεφτε στο νερό του πηγαδιού χωρίς να σχηματίζει καμία σκιά. Την ίδια στιγμή στην Αλεξάνδρεια -που είναι χτισμένη στις εκβολές του ποταμού Νείλου, 800 χιλιόμετρα βορειότερα του Ασσουάν- οι ακτίνες του ήλιου σχημάτιζαν σκιά σε ένα δοκάρι που στερεωνόταν κάθετα σε ένα οριζόντιο επίπεδο. Με βάση την παρατήρηση αυτή, ο Ερατοσθένης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η περιφέρεια της Γης μπορεί να υπολογιστεί αν γνωρίζουμε: α) το μήκος του τόξου s (απόσταση Συήνης-Αλεξάνδρειας) και β) τη γωνία θ του δοκαριού με τη διεύθυνση των ακτίνων του ήλιου. Με βάση τις μετρήσεις του υπολόγισε την περίμετρο της Γης σε περίπου 39.690 χιλιόμετρα, μια τιμή πολύ κοντά στην πραγματική των 40.009 χιλιομέτρων.