1η Σεπτεμβρίου: Αρχή βυζαντινής ινδικτιώνος και εκκλησιαστικού έτους. Κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θεσπίστηκε η χρήση ενός ιδιότυπου συστήματος υπολογισμού και απόδοσης φόρων, η λεγόμενη «ινδικτιών», που λειτουργούσε ως ένας κύκλος δεκαπέντε ετών και αποδείχτηκε εύχρηστο μέσο καταμέτρησης του χρόνου. Το 537 ο Ιουστινιανός επέβαλε με νόμο την υποχρεωτική αναγραφή της ινδικτιώνος σε όλα τα επίσημα έγγραφα και με την πάροδο του χρόνου το σύστημα αυτό ίσχυσε σε όλη τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Κατά κανόνα, η αναφορά της ινδικτιώνος γινόταν σε συνδυασμό με την επισήμανση της χρονολογίας από κτίσεως κόσμου. Στο παραδοσιακό λαϊκό καλαντάρι μετά τη «Κλειδοχρονιά» (31 Αυγούστου) ερχόταν η «Αρχιχρονιά». Για την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Σεπτεμβρίου άρχιζε το νέο εκκλησιαστικό έτος ή ο ενιαυτός και τελούνταν η «Ακολουθία της Ινδίκτου».