«Στη στεριά δε ζει το ψάρι, ούδ' ανθός στην αμμουδιά και οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά». Το Δεκέμβριο του 1803 το Σούλι δεν άντεξε άλλο την τρίχρονη πολιορκία του Αλή Πασά. Στις 12 Δεκεμβρίου συνθηκολόγησε και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, οργανωμένο σε φάλαγγες, πήρε το δρόμο της ξενιτιάς. Ο καλόγερος Σαμουήλ όμως, αντιδρώντας στη συνθηκολόγηση, κλείστηκε με άλλους πέντε στο Κούγκι, το οποίο ανατίναξε όταν οι εχθροί εισήλθαν για να πάρουν τα πολεμοφόδια. Μετά την υπογραφή της συνθηκολόγησης, μια ομάδα Σουλιωτών κατευθύνθηκε στο Ζάλογγο και κλείστηκε στο εκεί μοναστήρι. Μία μέρα άντεξαν την πολιορκία των στρατιωτών του Αλή. Όταν τέλειωσαν τα πολεμοφόδια, στις 16 Δεκεμβρίου, επιχείρησαν την έξοδο. Μια ομάδα γυναικών όμως αρνήθηκε να ακολουθήσει. Όταν μπήκε ο εχθρός στο μοναστήρι έστησαν χορό και τραγουδώντας έπεφτε μια μια στο γκρεμό. Ήταν η τελευταία πράξη των ηρωικών Σουλιωτών.