Στις 4 Οκτωβρίου του 1908, η μονομερής ανακήρυξη της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα από την Κρητική Βουλή και η επιβολή στους Τουρκοκρήτες βουλευτές όρκου πίστης στον Έλληνα βασιλιά διατάραξαν τις λεπτές ισορροπίες που ήθελε να κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση. Το 1912 Κρήτες αντιπρόσωποι απαίτησαν να συμμετάσχουν στην Ελληνική Βουλή. Το αίτημά τους απορρίφθηκε το Mάιο, ενώ αντίθετα έγιναν πανηγυρικά δεκτοί στη Βουλή τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, με την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Ο Στέφανος Δραγούμης απηύθυνε έναν ενθουσιώδη λόγο, τονίζοντας ότι η Ελλάδα έχει μόνο μία Βουλή: του ελεύθερου βασιλείου και της Μεγαλονήσου. Τον ίδιο καιρό ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος κρατούσε μετριοπαθή στάση, θέλοντας να διατηρήσει την εύθραυστη ισορροπία στην περιοχή στο τέλος του ιταλοτουρκικού πολέμου και στις αρχές μιας ευρείας βαλκανικής σύρραξης.