Ο Δημήτριος Φιλιππότης γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου το 1839. Σπούδασε γλυπτική στο Σχολείον των Τεχνών, με δασκάλους τον Κρίστιαν Ζίγκελ και το Γεώργιο Φυτάλη, και  στη Ρώμη με υποτροφία κοντά στο Γερμανό κλασικιστή γλύπτη Έμιλ Βολφ. Πρόκειται για έναν πρωτοποριακό γλύπτη που αντιμετώπισε τη γλυπτική του ελεύθερου χώρου ως τέχνη ανεξάρτητη από την αρχιτεκτονική και αποσυνέδεσε σε μεγάλο βαθμό τη δουλειά του από συγκεκριμένες παραγγελίες. Η τεχνοτροπία του Φιλιππότη, ενώ κινείται στο κλασικιστικό πλαίσιο, έχει εμφανή στοιχεία ρεαλισμού και ταυτόχρονα εμπλουτίζεται από ρομαντική διάθεση. Στο πιο γνωστό έργο του, τον «Ξυλοθραύστη», στο Ζάππειο, ένας γυμνός άνδρας που προσπαθεί να σπάσει ένα ξύλο, πετυχαίνει το συνδυασμό του ιδεαλιστικού πνεύματος, των ρεαλιστικών λεπτομερειών στην απόδοση του σώματος και της εμπρεσιονιστικής σύλληψης του στιγμιαίου.