Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στην Τήνο το 1851. Σπούδασε γλυπτική στην Αθήνα και στο Μόναχο. Την πρώτη του διάκριση την κέρδισε με το έργο του «Παραμύθι της Πεντάμορφης». Δεύτερο σημαντικό έργο του αποτελεί ο «Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα», ενώ ευρύτερα γνωστός έγινε με το επιτύμβιο γλυπτό με τον τίτλο «Κοιμωμένη» στον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Το έργο αυτό αποτέλεσε πρότυπο για μεταγενέστερα γλυπτά άλλων καλλιτεχνών. 'Ανθρωπος με υπερβολικά ευαίσθητο ψυχισμό και νιώθοντας περιορισμένος στο περιβάλλον του, ο Χαλεπάς εισήχθη το 1888 στο Δημόσιο Ψυχιατρείο Κέρκυρας. Εκεί παρέμεινε για δεκατέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια πήγε στην Τήνο, όπου έζησε απομονωμένος μέχρι το θάνατο της μητέρας του. Το 1918 επέστρεψε στην Αθήνα και άρχισε πάλι να δουλεύει. Γνωστά έργα της περιόδου αυτής είναι τα: «Ερμής», «Αφροδίτη και Πήγασος» και «Αναπαυομένη». Πέθανε το 1938.