|
|
 |
 O Ηρακλής έχει αδυναμία στους στροβίλους, δηλαδή στις σβούρες. Έχει ολόκληρη συλλογή από ξύλινες και μεταλλικές, μικρές και μεγάλες και μία σχεδόν στο μπόι του! Τα παιδιά στην Αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν ένα μικρό μαστίγιο για να τις κάνουν να στροβιλίζονται. Φυσικά, κέρδιζε εκείνος που η σβούρα του γύριζε περισσότερη ώρα από των άλλων. Όταν ο φίλος μας βαριέται τη σβούρα, του αρέσει να κυλάει το χάλκινο τροχό του, δηλαδή το "τσέρκι", ή το στεφάνι, όπως το λέμε σήμερα. Αλλά, αν και Ηρακλής, έχει το όνομα αλλά όχι και τη χάρη: είναι λίγο μπουνταλάς ο καημένος και όλο το κυνηγάει λαχανιάζοντας στην κατηφόρα! |
| O Τρύφων Πολυξερίδης και ο Λέων Πανουργίδης δεν κρύβουν την προτίμησή τους στο "αστραγαλίζειν", τα παιχνίδια δηλαδή με τους αστραγάλους, τα κότσια. Για να μη νομίζετε ότι μόνο
οι μικροί τρελαίνονται να παίζουν με τα κότσια, είτε στην Αρχαιότητα είτε στις μέρες μας... Όταν, μάλιστα, οι φίλοι μας οργανώνουν την περίφημη "αστραγαλιάδα" τους, παίζουν κατά σειρά: "αρτιάζειν αστραγάλους", δηλαδή μονά ζυγά, "εις ώμιλλαν", δηλαδή αμάδες ή βόλους, "πεντέλιθα", δηλαδή πεντόβολα, ακόμη και "τρόπα", που έπαιζαν κυρίως τα νήπια, προσπαθώντας να ρίξουν τον αστράγαλό τους σε μία μικρή τρύπα στο χώμα! Αγόρια και κορίτσια στην Αρχαιότητα μάζευαν και έπαιζαν μετά μανίας αστραγάλους, που ήταν μικρά κόκαλα από τα πίσω πόδια των αρνιών και των κατσικιών. Όταν δεν έβρισκαν αρκετά για το παιχνίδι τους, χρησιμοποιούσαν αμύγδαλα, καρύδια και μικρές πέτρες. Ο δάσκαλος αντάμειβε τον καλύτερο μαθητή, δωρίζοντάς του αστραγάλους!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
|
|
|
