13.
 

Αθήνα, 23.4.1941

Γεώργιος Β' προς τον ελληνικό λαό: Η θέλησις ημών, της Κυβερνήσεως και του ελληνικού λαού...προϋπέθετε την μέχρις εσχάτων αντίστασιν των ελληνικών στρατευμάτων, άτινα, παρά τον άνισον αγώνα, ιδίως μετά την γερμανικήν εισβολήν εις τα εδάφη μας, πεισμόνως ηγωνίσθησαν και αγωνίζονται ακόμη επί της ελληνικής γης υπέρ μιας δικαίας υποθέσεως... Αγνοούμεν ακόμη υπό ποίας συνθήκας επακριβώς ευρεθείς ο στρατός της Ηπείρου υπέγραψεν ανακωχήν μετά του εχθρού, εν αγνοία ημών, του Αρχιστράτηγου και της Κυβερνήσεως. Η πράξις αυτή κατ' ουσίαν δεν δεσμεύει την ελεύθεραν βούλησιν του Έθνους του Βασιλέως και της Κυβερνήσεως, η οποία συνίσταται εις την συνέχισιν του αγώνος δι' όλων των υπολειπομένων ημίν δυνάμεων, προς εξασφάλισιν των υπάτων εθνικών συμφερόντων. Υποχρεωμένοι προς τον σκοπόν τούτον να μεταβώμεν εις Κρήτην, δεν το πράττομεν ει μη ελευθέρως και από ελευθέρας ελληνικής γης δυνήθωμεν να συνεχίσωμεν τον κατά των εισβολέων αγώνα μέχρι της τελικής νίκης, ήτις και θα επιβράβευση πλήρως τας μεγάλας θυσίας του Έθνους...

[Ελληνικά Διπλωματικά Έγγραφα, 1940-41, ν. 238]