Σχέσεις με Ήπειρο

ια συμμαχία γάμου με το κράτος της Ηπείρου το 1256 φάνηκε ότι θα εξασφάλιζε την αυτοκρατορία της Νίκαιας από το δυτικό αντίπαλό της και θα ευνοούσε ίσως τη συνεργασία Νίκαιας-Ηπείρου για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Ο αυτοκράτορας όμως της Νίκαιας Θεόδωρος Β' Λάσκαρης έθεσε ως όρο για την επικύρωση της συμμαχίας την παράδοση σε αυτόν του Δυρραχίου και των Σερβίων. Ο Μιχαήλ της Ηπείρου αναγκάστηκε να δεχτεί τον όρο, καθώς η σύζυγός του Θεοδώρα και ο γιος του Νικηφόρος, που είχαν πάει για το γάμο στο στρατόπεδο του Θεόδωρου, ήταν ουσιαστικά όμηροι του αυτοκράτορα της Νίκαιας. Η εκβιαστική ωστόσο μέθοδος του Θεόδωρου εμπόδισε την περαιτέρω συνεργασία των δύο ελληνικών κρατών. Στα αμέσως επόμενα χρόνια ο Μιχαήλ Β' της Ηπείρου υποκίνησε τους Αλβανούς να επαναστατήσουν, ενώ ο ίδιος κατάλαβε την Καστοριά, τη Βέροια και τον Πρίλαπο. Οι εξελίξεις έδειχναν ότι ο ηγεμόνας της Ηπείρου θα επιχειρούσε εκ νέου να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Ο θάνατος όμως του Θεόδωρου Β' το 1258 από επιληψία μεταβίβασε την ευθύνη για τη λύση του πολέμου στο διάδοχό του.