 |
|
 |
Διοίκηση-Στρατός
 την
εσωτερική πολιτική ο
Θεόδωρος Β΄
ακολούθησε το δρόμο των προκατόχων του.
Ενσωμάτωσε στο διοικητικό σύστημα της αυτοκρατορίας τα εδάφη που προσάρτησε
σε αυτήν. Επιπλέον, προσπάθησε να ενισχύσει τις ντόπιες δυνάμεις της Μικράς
Ασίας και να καταπολεμήσει την ολοένα αυξανόμενη δύναμη των μεγαλογαιοκτημόνων
και αριστοκρατών. Για το λόγο αυτό ανέβασε σε υψηλές θέσεις του κράτους
ανθρώπους ικανούς, ταπεινής όμως καταγωγής. Φωτεινό παράδειγμα αποτελεί
ο
Γεώργιος Μουζάλωνας
που, αν και δεν καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια,
ανήλθε στο αξίωμα του
μεγάλου δομέστικου,
του γενικού δηλαδή διοικητή
του βυζαντινού στρατού. Για χάρη του μάλιστα ο Θεόδωρος Β' δημιούργησε
το 1255 ένα νέο συνδυασμό τίτλων. Έγινε έτσι ο Γεώργιος Μουζάλωνας
πρωτοβεστιάριος,
πρωτοσεβαστός
και
μέγας στρατοπεδάρχης
ανεβαίνοντας στην
κορυφή της αυλικής ιεραρχίας. Για τον ίδιο λόγο φαίνεται πως προώθησε
στο στρατό μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στη δημιουργία ελληνικών στρατευμάτων
εις βάρος των ξένων μισθοφόρων, κυρίως των Λατίνων, οι οποίοι συνεργάζονταν
με την αριστοκρατία.
Η πολιτική αυτή του Θεόδωρου προκάλεσε όπως ήταν
φυσικό τη δυσαρέσκεια των αριστοκρατών που εκδηλώθηκε σύντομα. Ο κυριότερος
εκπρόσωπός τους
Μιχαήλ Παλαιολόγος
κατέφυγε στο σουλτάνο του Ικονίου για
να ανατρέψει με τη βοήθειά του το Θεόδωρο Β'. Δεν το κατάφερε όμως λόγω
της μογγολικής επέμβασης και επέστρεψε στην αυτοκρατορία της Νίκαιας,
αφού πρώτα ορκίστηκε πίστη και αφοσίωση στο Λάσκαρη. Μετά την επάνοδο
του Μιχαήλ στη Νίκαια γίνεται αισθητή η παρουσία και τούρκων μισθοφόρων
στα βυζαντινά στρατεύματα. 'Οσο για τη στάση του Θεόδωρου έναντι των αριστοκρατών,
αυτή σκλήρυνε ακόμη περισσότερο προς το τέλος της βασιλείας του. H συμπεριφορά
του που μπορεί ίσως να δικαιολογηθεί σε ένα βαθμό από την άσχημη κατάσταση
της υγείας του, είχε ως συνέπεια να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις της αριστοκρατίας
εναντίον του Λάσκαρη με τελικό αποτέλεσμα την πτώση της δυναστείας του.
|
