κολουθώντας το παράδειγμα των προκατόχων του, που για πολιτικούς κυρίως λόγους είχαν προωθήσει κατά καιρούς ενωτικές διαπραγματεύσεις με τη Δυτική Εκκλησία, ο Ανδρόνικος Γ' ανέλαβε από το 1333 μέχρι το 1339 παρόμοια πρωτοβουλία. Θεωρούσε ωστόσο βασική προϋπόθεση για τη μεταστροφή του λαού του στη λατινική πίστη τη δυτική βοήθεια εναντίον των Οθωμανών Τούρκων. Επειδή όμως και ο πάπας με τους καρδινάλιους της Ρωμαϊκής Εκκλησίας αντέτειναν ότι για την αποστολή βοήθειας θα έπρεπε πρώτα να πραγματοποιηθεί η Ένωση, οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν πουθενά. Ο Ανδρόνικος Γ' βέβαια έχοντας υπόψη του την αποτυχία προηγούμενων ενωτικών προσπαθειών ακολουθούσε ταυτόχρονα πολιτική συνεργασίας με τα σελτζουκικά εμιράτα εναντίον ορισμένων Δυτικών όπως για παράδειγμα τους Γενουάτες της Φώκαιας (1335).