.
FHW Button

Σχέσεις με Σερβία-Βουλγαρία

ισχυροποίηση του σερβικού κράτους και οι επεκτατικές βλέψεις του σέρβου ηγενόνα Στεφάνου Decanski κατά του Βυζαντίου ήταν ένα από τα πρωταρχικά ζητήματα που απασχόλησαν την εξωτερική πολιτική του Ανδρόνικου Γ'. Το βυζαντινό κράτος ήταν αποδυναμωμένο λόγω του εμφύλιου πολέμου που είχε ξεσπάσει μεταξύ του Ανδρόνικου Β' και του εγγονού του Ανδρόνικου Γ' και είχε ταλαιπωρήσει την αυτοκρατορία από το 1321 μέχρι το 1328.

Για να αντιμετωπίσει λοιπόν το σερβικό κίνδυνο ο Ανδρόνικος Γ' που επικράτησε στην εμφύλια διαμάχη υπέγραψε συμμαχία με τους Βούλγαρους (1328). Πριν προλάβουν όμως να δράσουν από κοινού εναντίον των Σέρβων, οι Βούλγαροι ηττήθηκαν από τους τελευταίους στη μάχη του Velbuzd το 1330. Οι Βυζαντινοί άδραξαν τότε την ευκαιρία και κατέλαβαν κάποια οχυρά στα βυζαντινο-βουλγαρικά σύνορα όπως και τα λιμάνια της Μεσημβρίας και της Αγχιάλου, αλλά όχι για πολύ. Σύντομα οι Βούλγαροι πήραν πίσω τα διαφιλονικούμενα λιμάνια και εξασφάλισαν με συνθήκη το 1332 τα παλιά σύνορα με τη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Η νίκη των Σέρβων στο Velbuzd διέλυσε τη βουλγαρο-βυζαντινή συμμαχία, ενώ ταυτόχρονα έθεσε τη βάση για την εξάπλωσή τους στα Βαλκάνια. Συγκεκριμένα μετά την άνοδο του Στεφάνου Δουσάν στο θρόνο (1331) άρχισε η συστηματική πλέον επέκταση των Σέρβων εις βάρος του Βυζαντίου που λόγω των εσωτερικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε δεν μπορούσε να αντιδράσει. Αποτέλεσμα ήταν η απώλεια πολλών βυζαντινών κάστρων της Μακεδονίας όπως η Αχρίδα, ο Πρίλαπος, η Καστοριά, η Στρουμνίτσα και η Έδεσσα. Η δολοφονία του Συργιάννη, που, αφού είχε αποστατήσει από το στρατόπεδο των Βυζαντινών, είχε συμβάλει αποφασιστικά στις στρατιωτικές επιτυχίες των Σέρβων, από ένα βυζαντινό αξιωματούχο και η απειλή των Ούγγρων στα βόρεια του σερβικού κράτους ώθησαν το Δουσάν να δεχτεί την πρόταση του Βυζαντίου για ειρήνη. Αυτή έγινε το 1334 και σύμφωνα με τους όρους της οι Σέρβοι διατήρησαν το μεγαλύτερο τμήμα των κατακτήσεών τους στη Μακεδονία με την Αχρίδα, τον Πρίλαπο και τη Στρουμνίτσα.