ετά τη νίκη τους στη Βάρνα (1444) οι Οθωμανοί στράφηκαν εναντίον του δεσπότη Κωνσταντίνου στην Πελοπόννησο. Ο τελευταίος υποχώρησε μπροστά στις ισχυρές δυνάμεις του Μουράτ Β' και αποφάσισε να δώσει στο τείχος του Εξαμιλίου στον Ισθμό της Κορίνθου την τελική μάχη. Ο τούρκος σουλτάνος όμως κατάφερε στη σύγκρουση που ακολούθησε να καταστρέψει τα τείχη και να εξουδετερώσει τις βυζαντινές δυνάμεις (Δεκέμβριος 1446). Οι Τούρκοι εισέβαλαν στο Μοριά, λεηλάτησαν τις βυζαντινές πόλεις και τα χωριά και έφυγαν με 60.000 αιχμαλώτους. Ο σουλτάνος παραχώρησε ωστόσο ειρήνη στο βυζαντινό δεσπότη με αντάλλαγμα να αναγνωρίσει ο τελευταίος την επικυριαρχία του και να γίνει φόρου υποτελής, καθώς είχε να αντιμετωπίσει ακόμη το Σκεντέρμπεη και τον Ουνιάδη. Δε στράφηκε εναντίον του Σκεντέρμπεη που συνέχισε τον κλεφτοπόλεμο στα αλβανικά βουνά ανίκητος για πολλά χρόνια ακόμη, αλλά κατά του Ούγγρου Ιωάννη Ουνιάδη που τον απειλούσε πιο άμεσα.