|
|
|
Αποτελέσματα Ένωσης. Μάχη Βάρνας
Ένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Εκκλησία, που υπογράφτηκε στη
σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας το 1439 στα πλαίσια της έκκλησης των
Βυζαντινών στις δυτικές δυνάμεις και τον πάπα για βοήθεια, δεν έγινε
δεκτή από το μεγαλύτερο μέρος του βυζαντινού λαού και προκάλεσε
εσωτερικές έριδες στο κράτος. Επιπλέον, δεν προσπόρισε άμεσα πολιτικά
οφέλη στους Βυζαντινούς, καθώς δε στάλθηκε σε αυτούς στρατιωτική
βοήθεια. Το μόνο που έκανε ο πάπας ήταν να καλέσει τη χριστιανική
Δύση, κυρίως μετά τις νίκες του βοϊβόδα της Τρανσυλβανίας
Ιωάννη Ουνιάδη
εναντίον των Τούρκων στη Σερβία και τη Βλαχία, σε σταυροφορία
εναντίον του Ισλάμ. Οι χριστιανοί ηγεμόνες ανταποκρίθηκαν. Τη
σταυροφορία ευνοούσε επιπλέον η νικηφόρα προέλαση του Κωνσταντίνου,
που, αφού κατέστησε το δούκα των Αθηνών
Νέριο Β'
φόρου υποτελή του, υπέταξε τη Φωκίδα και επέκτεινε την κυριαρχία του
μέχρι την Πίνδο (1440). Ταυτόχρονα, ο
Γεώργιος Καστριώτης Σκεντέρμπεης
είχε ξεσηκώσει
στην Αλβανία επανάσταση εναντίον των Τούρκων. Οι συνθήκες ήταν
κατάλληλες και έτσι η σταυροφορία ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1443. Σε
αυτήν πήραν μέρος περίπου 25.000 σταυροφόροι με επικεφαλής το βασιλιά
της Ουγγαρίας
Βλαδισλάβο Γ',
το Σέρβο
Γεώργιο Μπράνκοβιτς
και τον
ούγγρο άρχοντα Ουνιάδη. Τα πράγματα πήγαιναν καλά για τους
σταυροφόρους, οι οποίοι μέχρι το Νοέμβριο του 1443 είχαν καταλάβει τη
Ναϊσσό και τη Σόφια, όταν τον Ιούνιο του 1444 αντιπρόσωποί τους ήρθαν
σε συνεννόηση με το
Μουράτ Β'
και υπέγραψαν δεκαετή ανακωχή μαζί
του. Τη σταυροφορία συνέχισε ο Βλαδισλάβος επηρεασμένος από τον
καρδινάλιο
Ιουλιανό Cesarini.
Στη μάχη όμως που έγινε το Νοέμβριο του
1444 στη Βάρνα οι σταυροφόροι ηττήθηκαν κατά κράτος, ενώ στη μάχη
έπεσαν τόσο ο Βλαδισλάβος όσο και ο καρδινάλιος Cesarini. Η ήττα αυτή
σήμαινε την οριστική επικράτηση των Τούρκων στη ΝΑ Ευρώπη.
|