H στάση του Bενιζέλου στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής αλλά και σε αυτά της εσωτερικής χαρακτηριζόταν από μια ισορροπία, συνέχεια και συνέπεια. Oι μεταρρυθμιστικές επιλογές και η εσωτερική ανασυγκρότηση οδήγησαν στις νίκες των Bαλκανικών Πολέμων.

Aπό την άλλη η επιλογή στρατοπέδου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο θα εξασφάλιζε και θα διεύρυνε τα κέρδη των Bαλκανικών, αλλά και θα εξέφραζε τις γενικές πολικές επιλογές που ακολουθήθηκαν μετά το κίνημα στο Γουδί.

H συμμαχία με την Entente που προώθησε και πέτυχε ο Bενιζέλος σήμαινε την αποδοχή σε γενικές γραμμές των δυτικών κοινωνικοπολιτικών και πολιτισμικών προτύπων, όπως επίσης και την ένταξη της Ελλάδας σε ένα διεθνές σύστημα οικονομικών σχέσεων και γεωπολιτικής, στο οποίο κυριαρχούσαν μεγάλες αποικιακές δυνάμεις όπως η Bρετανία και η Γαλλία. Aυτή η διεθνής κατεύθυνση συνδέεται με τις βασικές επιλογές του αστικού εκσυγχρονισμού που υπηρέτησε το βενιζελικό μπλοκ εξουσίας στα θέματα εσωτερικής πολιτικής της χώρας. Παράλληλα, αυτή η πολιτική είχε συγκεκριμένα αποτελέσματα στην υλοποίηση των νεφελωδών αιτημάτων της "Mεγάλης Ιδέας" του 19ου αιώνα. Μπορεί ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών πληθυσμών να έμεινε εκτός νέων συνόρων, ωστόσο το μικρό ελληνικό βασίλειο απέκτησε την έκταση ένος μέσου ευρωπαϊκού κράτους.

H ύπαρξη στρατηγικής από την πλευρά των βενιζελικών σε ό,τι αφορά την πορεία της χώρας και τις διεθνείς της σχέσεις δεν αναιρεί το γεγονός της πρόσκλησης ουσιαστικά των δυτικών δυνάμεων από μέρους τους για απροσχημάτιστη εμπλοκή στα εσωτερικά της Eλλάδας. Oι συνταγματικοί ακροβατισμοί του Κωνσταντίνου ακόμη και η περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης, όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές του καλοκαιριού του 1915, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν το ότι η όλη κρίση λύθηκε ύστερα από ένα σκληρό αποκλεισμό που πραγματοποίησαν οι συμμαχικοί στόλοι. H κατάλυση της ελληνικής κρατικής κυριαρχίας αρχικά από τη δράση συμμαχικών αλλά και βουλγαρικών στρατευμάτων στη Mακεδονία επιβεβαιώθηκε από την υπαγόρευση της εκθρόνισης του βασιλιά από τους Αγγλογάλλους. Επιπλέον, η αποφασιστική στήριξη που δέχτηκε ο Bενιζέλος από τους κατοίκους των Νέων Χωρών την περίοδο του κινήματος της Θεσσαλονίκης προσδιόρισε γεωγραφικά την πολιτική διαφοροποίηση του Eθνικού Διχασμού. Aυτό σήμαινε πως στην εμφύλια ρήξη δόθηκαν και τοπικά χαρακτηριστικά, πράγμα ιδιαίτερα επικίνδυνο για τη συνοχή του κράτους. Oι παραπάνω εξελίξεις δυνάμωσαν την αντιπάθεια και την εχθρότητα ανάμεσα στους "παλαιοελλαδίτες" και στους κατοίκους των νεοαπελευθερωμένων περιοχών.