O Βενιζέλος,
υλοποιώντας το αίτημα του αστικού εκσυχρονισμού στην Ελλάδα, προχώρησε
σε πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
Aπό τους πρώτους στόχους που τέθηκαν αποτέλεσε η εκπόνηση εργατικής νομοθεσίας,
η οποία ως την εποχή αυτή απουσιάζει από την Ελλάδα. Η καθυστέρηση αυτή
οφείλεται στην καθυστέρηση της ίδιας της βιομηχανικής ανάπτυξης στην Ελλάδα.
Οι σχέσεις εργασίας διαμορφώνονταν ως τότε αυτόματα στο πλαίσιο του καθεστώτος
της ελεύθερης συναλλαγής.
Τότε απαγορεύτηκαν τα μικτά συνδικάτα εργατών και εργοδοτών, αναγνωρίστηκαν
τα εργατικά συνδικάτα της Αθήνας και του Πειραιά, επιβλήθηκε νέα διαδικασία
για τη διευθέτηση εργασιακών ζητημάτων μεταξύ εργατών και διευθύνσεων και
αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματα των εργατικών ενώσεων να υπογράφουν συλλογικές
συμβάσεις εργασίας. Την ίδια εποχή καθιερώθηκε η οκτάωρη εργασία, η υποχρεωτική
αργία της Κυριακής, εισήχθη σχέδιο για την υποχρεωτική γενική ασφάλιση
των εργατών και τέθηκαν όροι για την παιδική εργασία και την εργασία των
γυναικών (οι δυο αυτοί τομείς αποτέλεσαν μάλιστα την πρώτη μέριμνα της
προστατευτικής νομοθεσίας στο χώρο της εργασίας). Ταυτόχρονα, εκδηλώθηκε
ενδιαφέρον για την κοινωνική πρόνοια και την υγεία. Πολλές βέβαια από τις
ρυθμίσεις αυτές έμειναν ανεφάρμοστες για πολύ καιρό.
|
 |
