Ο εορτασμός των 12 χρόνων του «Ελληνικού Κόσμου» ολοκληρώθηκε με το θεατρικό δρώμενο «Μίλητος, Πριήνη - Στα χνάρια του Ελληνισμού», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα και χορογραφίες του Κυριάκου Κοσμίδη. Το δρώμενο εγκαινίαζε μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά θεατρικά δεδομένα πρακτική: Πρωταγωνιστούσε ένας ψηφιακός τρισδιάστατος χαρακτήρας (άβαταρ), ο οποίος συνομιλούσε με τους ηθοποιούς σε πραγματικό χρόνο. Η εικονική πραγματικότητα, η ψηφιακή κίνηση και οι πραγματικοί διάλογοι από φυσικά πρόσωπα συναντήθηκαν επί σκηνής δημιουργώντας μια πρωτότυπη βιωματική εμπειρία που προκάλεσε την έκπληξη και στη συνέχεια τον ενθουσιασμό των θεατών.

Η λειτουργία του άβαταρ στηρίζεται στην τεχνολογία ιχνηλάτησης, καταγραφής και αναπαραγωγής σε πραγματικό χρόνο (Real Time Motion Capture). Ο εκάστοτε χρήστης του συστήματος φοράει μια ειδική στολή με αισθητήρες, με τη βοήθεια των οποίων καταγράφονται όλα τα δεδομένα της κίνησης. Στη συνέχεια, αυτά μεταφέρονται από τη στολή ασύρματα σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος μέσω ειδικού λογισμικού αναπαράγει την κίνηση την οποία κατέγραψε το δίκτυο αισθητήρων στο άβαταρ. Έτσι, ενώ ο χρήστης κινείται, οι κινήσεις του καταγράφονται και σε πραγματικό χρόνο κινούν το αντίστοιχο άβαταρ.

Στο δρώμενο, ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, συνοδευόμενος από ένα παιδί, ξεκίνησε από τη σημερινή Αθήνα για ένα ταξίδι σε πόλεις της αρχαιότητας ώστε να συγγράψει ένα θεατρικό έργο. Αρχικά, μεταφέρθηκε στη Μίλητο, όπου συνάντησε τον Αίσωπο με τη μορφή του άβαταρ, που είχε το ρόλο του ξεναγού. Οι θεατές περιηγήθηκαν την πόλη, μέσω της εικονικής αναπαράστασής της, και έμαθαν την ιστορία της. Ταυτόχρονα, αναπτύχθηκαν διάφορα δρώμενα από ομάδα χορευτών, όπως ο χορός Νηρηίδων στο βυθό του λιμανιού δίπλα από εικονικό ναυάγιο και η αναπαράσταση μυσταγωγίας στο Δελφίνιο. Στο Γυμνάσιο, η ανακοίνωση ενός αθλητικού γεγονότος που θα πραγματοποιούνταν στην Πριήνη έγινε η αφορμή για να μεταφερθούμε στην πόλη αυτή και να γνωρίσουμε την ιστορία και την αρχιτεκτονική της. Ξεναγός και πάλι ήταν ο Αίσωπος. Στο θέατρο της πόλης οι θεατές παρακολούθησαν ζωντανά ηθοποιούς σε ένα απόσπασμα από τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου. Το δρώμενο ολοκληρώθηκε με την επάνοδο του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου στην Αθήνα του σήμερα.

Όλη η παράσταση ήταν ένα δείγμα των δυνατοτήτων που παρέχει η χρήση τεχνολογίας αιχμής στο θέατρο. Οι ηθοποιοί και χορευτές διαλέγονταν αρμονικά με τις εικονικές αναπαραστάσεις του χώρου και τον ψηφιακό χαρακτήρα σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα. Στο τέλος της παράστασης, όταν αποκαλύφθηκε η πραγματική ταυτότητα του Αισώπου -ένας ηθοποιός έδωσε τη φωνή του, άλλος αποτελούσε τον κρυφό οδηγό του και ο ίδιος ο Αίσωπος ήταν η εικονική αναπαράσταση, δηλαδή το άβαταρ- τα χειροκροτήματα του κοινού επιβεβαίωσαν την επιτυχία του εγχειρήματος.