Οι δυσοίωνες προοπτικές

Το Φεβρουάριο του 1945 η Ελλάδα έδειχνε πως επιτέλους έβρισκε μια φόρμουλα που υποσχόταν σταθερότητα και μπορούσε να οδηγήσει στην πολιτική και πολιτειακή ομαλοποίηση του εσωτερικού σκηνικού στη χώρα. Μετά την αιματηρή κρίση του Δεκεμβρίου 1944, η ελληνική κυβέρνηση εκμεταλλεύθηκε την υποστήριξη του βρετανικού παράγοντα, προκειμένου να προχωρήσει σε λύσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση διαπραγμάτευσης με όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα, από την κομμουνιστική αριστερά ως την παραδοσιακή δεξιά. Προσωρινά, η ιδεολογική αντιπαράθεση δεξιάς-αριστεράς για το μεταπολεμικό σύστημα της χώρας είχε ανασταλεί.

Αναμφίβολα, η ανάμειξη της βρετανικής κυβέρνησης στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα αποτελούσε απόηχο των συμφωνιών Churchill-Stalin και προανήγγελλε το φιλοδυτικό προσανατολισμό της χώρας. Οι διαστάσεις αυτής της ιδεολογικής αντιπαράθεσης το 1945 δεν είχαν ακόμα εκλάβει τη διεθνή τους σημασία και παρέμεναν κυρίως ένα εσωτερικό πρόβλημα μέσα στη σφαίρα επιρροής της Βρετανίας. Με την επιδείνωση, ωστόσο, των διεθνών συσχετισμών μεταξύ Δύσης και Ανατολής και την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, η σημασία αυτής της σύγκρουσης θα πολλαπλασιαζόταν και θα αποκτούσε νέες, επικίνδυνες προεκτάσεις για το μέλλον της χώρας.