3.
 

29.5.1937

Ο γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα (Prince zu Erbach) προς το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών:

"...Η εμφανής βελτίωση στις σχέσεις Ελλάδας-Ιταλίας με οδηγεί να ασχοληθώ με το αντίκτυπο που αυτή η βελτίωση μπορεί να έχει στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Εδώ και δύο χρόνια η θέση μας (Γερμανία) σε αυτή τη χώρα (Ελλάδα) έχει ενισχυθεί με τέτοια ταχύτητα που δε θα τολμούσαμε να ευχηθούμε στο παρελθόν. Το εμπόριο μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας έχει αυξηθεί από 74 εκατ. μάρκα το 1033 σε 132 το 1936 και αυξάνεται ακόμα. Είμαστε κατά πολύ οι μεγαλύτεροι προμηθευτές και αγοραστές της Ελλάδας...

Η ομοιότητα στις ιδεολογίες μας και το κοινό ενδιαφέρον μας να πολεμήσουμε τον κομμουνισμό έχουν, επιπλέον, βελτιώσει την πολιτική μας θέση στην Ελλάδα... Οι Έλληνες και η κυβέρνηση Μεταξά ειδικότερα έχουν έναν εξαιρετικό βαθμό εμπιστοσύνης σε μας... Στα μάτια των Ελλήνων ούτε η Βρετανία ούτε η Γαλλία ούτε η Ιταλία μπορούν να εμπνεύσουν τέτοια εμπιστοσύνη...

Δεν μπορεί να υπάρξει, ωστόσο, καμιά αμφιβολία ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να βλέπει τη Βρετανία ως ένα είδος προστάτιδος-δύναμης σε περίπτωση συγκρούσεων στην ανατολική Μεσόγειο. Το Δεκέμβριο του 1935 η Ελλάδα υποκλίθηκε δίχως ενδοιασμούς στις βρετανικές επιθυμίες (για επιβολή κυρώσεων στην Ιταλία λόγω της εισβολής της τελευταίας στην Αιθιοπία). Θα υποκλιθεί σε αντίστοιχες (βρετανικές) επιθυμίες και στο μέλλον, και η βελτίωση των ιταλοελληνικών σχέσεων δε θα μπορέσει να αποτρέψει μια τέτοια κατάσταση. Παρά τις όποιες περιστασιακές πολιτικές παρεκκλίσεις, η Βρετανία ξέρει πώς να διατηρήσει την ηγεμονική της θέση εδώ (Ελλάδα). Ωστόσο, δε μπορεί κανείς να αρνηθεί πως η προσέγγιση Ιταλίας-Ελλάδας είναι μια ευτυχής εξέλιξη για μας...".

[Documents on German Foreign Policy, C, 6, 396]