|
|
Οικονομία
Η Μίλητος υπήρξε περίφημο εμπορικό κέντρο. Ο πλούτος της πόλης προερχόταν, ήδη από την Προϊστορική  περίοδο, από την προνομιακή της θέση, δηλαδή αποτελούσε την πύλη της Ανατολής προς τη Δύση και αντίστροφα. Η κεντρική θέση της στις σχέσεις μεταξύ των δύο κόσμων διευρύνθηκε περαιτέρω. Ήδη από τον 8ο αι. π.Χ. οι Μιλήσιοι επιδόθηκαν σε μια πυρετώδη δραστηριότητα αποικισμού, με επίκεντρο τη Μαύρη θάλασσα και την Προποντίδα. Τα αίτια της έντονης αποικιστικής δράσης της πόλης πρέπει να αναζητηθούν σε ένα συνδυασμό παραγόντων. Την εποχή αυτή παρατηρείται αύξηση του πληθυσμού και η Μίλητος, όπως κι άλλες πόλεις, προχωρά σε αποικισμό, τόσο για την αποσυμφόρηση των πόλεων, όσο και για την εξομάλυνση των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων. Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η εμπορική εκμετάλλευση των αποικιών, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται από την επιλογή θέσεων πλούσιων σε πρώτες ύλες (μέταλλα, σιτηρά, ξυλεία, αλιεία). Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν, με κάποια δόση υπερβολής, ότι οι Μιλήσιοι ίδρυσαν 90 αποικίες, αριθμό που οι μελετητές κατεβάζουν σε περίπου 40. Και αυτός ο αριθμός όμως είναι εντυπωσιακός. Επιπρόσθετα, οι Μιλήσιοι είχαν ενεργό ρόλο στο εμπόριο με τη Δύση, διατηρώντας σχέσεις με τη Σύβαρη, αλλά και συμμετέχοντας στην ίδρυση της Ναύκρατης στην Αίγυπτο.
Αναφορικά με την τοπική παραγωγή της Μιλήτου, εκτός από τα εξαιρετικής ποιότητας κεραμικά της (Ρυθμός των Αιγάγρων 1 και 2, Ρυθμός των Φικελλούρων), η πόλη φημιζόταν στην Αρχαιότητα για την ποιότητα του μαλλιού των προβάτων της, τα περίτεχνα υφαντά και την πορφυρή βαφή.  Η φήμη αυτή διατηρείται τόσο στην Ελληνιστική όσο και στη Ρωμαϊκή περίοδο. Σημαντική ήταν και η παραγωγή επίπλων. Τον 5ο αι. π.Χ. οι κλίνες της Μιλήτου, οι Μιλησιουργείς κλίναι, ήταν ιδιαίτερα περιζήτητες και θεωρούνταν πολυτελή αποκτήματα. Ανάμεσα στα αφιερώματα του Παρθενώνα αναφέρονται 10 κλίνες κατά το έτος 434-433 π.Χ., που αυξάνονται σε 16 τα επόμενα χρόνια. Η χαρακτηριστική κομψότητα των μιλησιακών επίπλων με τα ορθογώνια πόδια και τα περίτεχνα, πλούσια σχέδιά τους τα διαφοροποιούσε από τα υπόλοιπα.
Γεγονός πάντως παραμένει ότι η ευμάρειά της βασιζόταν κατά κύριο λόγο στην πλούσια γη που έλεγχε η πόλη και στην εκμετάλλευση των αγροτικών προϊόντων της. Σημαντική πρέπει να ήταν και η παραγωγή λαδιού, πιθανόν και κρασιού, αν κρίνει κανείς από την ευρεία διάδοση των μιλησιακών αμφορέων στην Ανατολική και την Κεντρική Μεσόγειο.
Ο ρόλος της Μιλήτου ως συνδέσμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης δε φαίνεται να επηρεάστηκε από τη λυδική και την περσική επικυριαρχία, κατά τον 6ο αι. π.Χ.  Η καταστροφή της πόλης όμως το 494 π.Χ. οδήγησε στην απώλεια της πρωτεύουσας θέσης της στην Ιωνία και στη Μαύρη θάλασσα. Ο 5ος αι. π.Χ. αποτελεί περίοδο παρακμής, η οποία αναστράφηκε πλήρως μόλις την περίοδο της πτολεμαϊκής επικυριαρχίας, όταν η Μίλητος συναγωνιζόταν τη Ρόδο και την Αθήνα στο εμπόριο με την Αλεξάνδρεια. Το γεγονός ότι η Μίλητος ήταν σε θέση να διατηρεί στρατεύματα μισθοφόρων και το ότι ακολούθησε εξαιρετικά επιθετική πολιτική απέναντι στους γείτονές της θεωρείται ένδειξη ευμάρειας. Η κατάσταση δε φαίνεται να διαφοροποιείται μετά την εμπλοκή των Ρωμαίων στη Μικρά Ασία. Ακόμα και στα τέλη του 2ου αι. π.Χ. γίνονται εκτεταμένες οικοδομικές εργασίες. Μετά την ειρήνη που εδραίωσε ο Αύγουστος (30 π.Χ.), η Μίλητος αποτέλεσε ξανά μεγάλο εμπορικό διαμετακομιστικό κέντρο μέσω του οποίου διακινούνταν προϊόντα από και προς την Ανατολή. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της αυτοκρατορικής Μιλήτου διαφαίνεται από το γεγονός ότι στην πόλη υπήρχε μια ισχυρή παροικία Εβραίων.
|
|
