|
Τα τείχη της Μιλήτου
Η Μίλητος οχυρώθηκε πρώτη φορά κατά την Υστεροελλαδική ΙΙΙΒ-ΙΙΙΓ περίοδο (1350-1050 π.Χ.). Νότια του ναού της Αθηνάς ερευνήθηκαν τμήμα του τείχους σε μήκος 75 μ. και τέσσερις προμαχώνες. Είχε πάχος 4 μ., λίθινα θεμέλια και πλινθόκτιστη ανωδομή.
Το τείχος της Αρχαϊκής περιόδου (7ος-6ος αι. π.Χ.) περιέβαλλε ολόκληρη τη χερσόνησο της Μιλήτου και το λόφο του Kalabaktepe και ήταν ενισχυμένο με πύργους.  Ίχνη του αρχαϊκού τείχους σώθηκαν στην περιοχή του Λιμανιού του Θεάτρου και στο βόρειο άκρο του λόφου του Θεάτρου. Με βάση την τοιχοδομία του διακρίνονται δύο οικοδομικές φάσεις: η παλιότερη, όπου εφαρμόστηκε το πολυγωνικό σύστημα δόμησης, και η νεότερη (ύστερη αρχαϊκή), όπου χρησιμοποιήθηκαν ορθογώνιοι δόμοι.
Κατά την Κλασική περίοδο το τείχος ανακατασκευάστηκε δύο φορές: κατά την ανοικοδόμηση της πόλης μετά τα Περσικά (479 π.Χ.) και έπειτα από την κατάκτηση της Μιλήτου από το Μέγα Αλέξανδρο (334 π.Χ.). Aπό την πρώτη φάση σώζεται μόνο η Ιερά Πύλη.
Από το τείχος της Ελληνιστικής περιόδου, χτισμένο με δόμους από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, σώζεται ένα τμήμα του στο Λιμάνι του Θεάτρου και ένα δεύτερο κάτω από τη ρωμαϊκή σκηνή του Θεάτρου. Στη φάση αυτή του τείχους ανήκε και η λεγόμενη Πύλη του Λέοντος, η δεύτερη μετά την Ιερά Πύλη μνημειακή κατασκευή, που βρισκόταν στο νοτιοανατολικό άκρο του τείχους.
Τον 1ο αι. π.Χ. χτίστηκε, για την προστασία της πόλης από τις επιδρομές του Mιθριδάτη, το νότιο εγκάρσιο τείχος. Βρισκόταν στη γραμμή της Ιεράς Πύλης του τείχους της Κλασικής περιόδου, ακριβώς στο σημείο που άρχιζε η χερσόνησος της Μιλήτου. Είχε μήκος 500 μ. και επικλινείς όψεις, ήταν μάλιστα ενισχυμένο με πύργους τοποθετημένους ανά 60 μ. Οι τελευταίες μετασκευές του τείχους πραγματοποιήθηκαν τον 3ο αι. μ.Χ. (γοτθικό τείχος) και στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527-565).
|
