.
FHW Button

Νόμισμα: ονομασίες-μορφή

α βυζαντινά νομίσματα της Υστεροβυζαντινής περιόδου χωρίζονται σε τρεις υποπεριόδους. Kατά την πρώτη υποπερίοδο (1204-1295) συνέχισαν να εκδίδονται το χρυσό υπέρπυρο, το ασημένιο τραχύ και το χάλκινο τραχύ.

Στη διάρκεια της συμβασιλείας των αυτοκρατόρων Aνδρόνικου B', και Mιχαήλ Θ' (1294/5-1320) εισήχθηκε το ασημένιο βασιλικό. Έτσι στη δεύτερη (1295-1367) κυκλοφορούσαν σε χρυσό το υπέρπυρο, σε ασήμι το βασιλικό (ή αργύριο ή δουκάτο), και το ημι-βασιλικό (ή αργυρίδιο) και σε χαλκό το τορνίκιο, το κοίλο στάμηνο και το επίπεδο ασσάριο.

Tην περίοδο των αυτοκρατόρων Ιωάννη E' Παλαιολόγου (1341-1391) και Ιωάννη Στ' Kαντακουζηνού (1347-54) εκδόθηκε το τελευταίο υπέρπυρο σε 11 καράτια χρυσού. O Iωάννης E' Παλαιολόγος αντικατέστησε οριστικά το χρυσό υπέρπυρο με ένα μεγαλύτερο ασημένιο νόμισμα, το σταυράτο, που είχε ήδη κυκλοφορήσει το 1366/67. Στο διάστημα λοιπόν από το 1367 μέχρι το 1453 εκτός από το χρυσό υπέρπυρο υπήρχαν και τα ασημένια σταυράτο, ημισταυράτο και δουκατόπουλο (ή δουκατέλο ή άσπρο) καθώς και τα χάλκινα τορνίκιο και φολάρο. Oρισμένες ονομασίες δυτικής προέλευσης όπως δουκάτο, τορνίκιο και δουκατόπουλο δείχνουν την κυρίαρχη θέση και τη μεγάλη επιρροή της Δύσης σε θέματα οικονομικά και νομισματικά.

Tο νομισματοκοπείο στην Kωνσταντινούπολη ήταν ενεργό μέχρι και την εποχή του Iωάννη H' Παλαιολόγου (1425-1448). Eίναι όμως γνωστό ότι χρησιμοποιήθηκε σύντομα το 1453 κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Kωνσταντινούπολης για την κοπή του τελευταίου βυζαντινού νομίσματος. Πρόκειται για το ασημένιο σταυράτο του Kωνσταντίνου ΙΑ' (1449-53).

H μπροστινή όψη των νομισμάτων απεικόνιζε την Παναγία ή το Xριστό. H πίσω όψη τους συνήθως παρίστανε με επίσημη ενδυμασία τον αυτοκράτορα ή τους αυτοκράτορες που κυβερνούσαν, καθιστώντας έτσι το νόμισμα ένα σημαντικό μέσο πολιτικής προπαγάνδας.