 |
|
 |
Εκκλησιαστική-λοιπή
εσωτερική πολιτική
 τις
σχέσεις του με την Εκκλησία ο
Θεόδωρος Β'
εμφανίστηκε ιδιαίτερα δεσποτικός.
Θέλησε να επιβληθεί στο χώρο της όπως και στο κράτος. Ανέβασε έτσι το
1254 στον πατριαρχικό θρόνο τον απλό μοναχό
Αρσένιο Αυτωρειανό,
που αποδείχτηκε
υπάκουος στις αυτοκρατορικές επιθυμίες.
Το 1257 ο Θεόδωρος πιστεύοντας
ότι αυτό θα του προσπόριζε πολιτικά οφέλη έπεισε τον Αρσένιο να αναθεματίσει
τον αντίπαλο ηγεμόνα της Ηπείρου
Μιχαήλ Β'
και το λαό του. Η κίνηση όμως
αυτή προκάλεσε τη δριμύτατη αντίδραση του
Νικηφόρου Βλεμμύδη
που αντιτάχθηκε
στη χρησιμοποίηση της Εκκλησίας για πολιτικούς σκοπούς και έτσι ο αναθεματισμός
ανακλήθηκε. Το ίδιο αυταρχικός εμφανίστηκε ο Θεόδωρος B' και στο θέμα
της Ένωσης των Εκκλησιών. Πίστευε ότι μόνο μια γενική Σύνοδος μπορούσε
να αποφασίσει πάνω στα ζητήματα που χώριζαν την Aνατολική και Δυτική Εκκλησία
και ότι ήταν αυτοκρατορικό δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για θέματα που
η Σύνοδος θα αποτύγχανε να λύσει. Προώθησε ωστόσο και ο ίδιος ενωτικές
διαπραγματεύσεις με τον πάπα Αλέξανδρο Δ' (1254-61) το 1256, οι πολιτικές
όμως συνθήκες δεν ήταν και αυτή τη φορά πρόσφορες για να επιτευχθεί τελικά
η Ένωση. Όσον αφορά την υπόλοιπη εσωτερική πολιτική ο Θεόδωρος Β' συνέχισε
το ανοικοδομητικό έργο του προκατόχου του. Στα χρόνια του συντελέστηκε
η ανοικοδόμηση της Μονής του Αγίου Τρύφωνα στη Νίκαια. Επιπλέον, έδειξε
ιδιαίτερη φροντίδα για την παιδεία. Μαθητής του λόγιου Νικηφόρου Βλεμμύδη
και άνθρωπος των γραμμάτων ο ίδιος ενδιαφέρθηκε για την ίδρυση
Σχολής στη Νίκαια
με δύο έδρες, γραμματικής και ρητορικής και κατέστησε την αυλή
του κέντρο ανθρωπιστικών ενασχολήσεων.
Δες επίσης : για τους δάσκαλους και τις ανώτατες σχολές
|
