 |
|
 |
Ήπειρος-Θεσσαλία
 ο
σημαντικότερο επίτευγμα της εξωτερικής πολιτικής του
Ανδρόνικου Γ'
στα μάτια των Βυζαντινών ήταν η ενσωμάτωση στη βυζαντινή αυτοκρατορία των
ελληνικών κρατιδίων της Ηπείρου και Θεσσαλίας που είχαν αποσπασθεί από
αυτήν ήδη από το 1204 και είχαν πολεμήσει με σθένος για να μείνουν ανεξάρτητα,
όταν η αυτοκρατορία αποκαταστάθηκε το 1261.
Μετά το θάνατο του ηγεμόνα
της Θεσσαλίας
Στεφάνου Γαβριηλόπουλου Μελισσηνού
(+1333) ο Ανδρόνικος
Γ' αποκατέστησε την κυριαρχία του στην περιοχή ως τα σύνορα με τους Καταλανούς
των Αθηνών. Ταυτόχρονα εκδίωξε το δεσπότη της Ηπείρου
Ιωάννη Ορσίνι,
ο οποίος διεκδικούσε το δυτικό τμήμα της Θεσσαλίας και υπέταξε τους
Αλβανούς
που ζούσαν στην περιοχή διατηρώντας μέχρι τότε την ανεξαρτησία τους. Επίσης,
εκμεταλλεύτηκε εσωτερικές συγκρούσεις στην Ήπειρο, κατέλαβε προσωρινά
τη χώρα το 1337 και οριστικά το 1340, όταν με μικρή στρατιωτική δύναμη
μαζί με τον
Καντακουζηνό
κατέστειλε επανάσταση που ξέσπασε στην περιοχή
κατά του Παλαιολόγου. Η βυζαντινή κυριαρχία στα δύο κρατίδια ωστόσο δεν
κράτησε πολύ. Σύντομα η Ήπειρος και η Θεσσαλία υπέκυψαν στην κατακτητική
μανία των
Σέρβων
(1348). Η εξωτερική πολιτική του Ανδρόνικου Γ' με τις
μικρές έστω στρατιωτικές και διπλωματικές επιτυχίες αποκατέστησε σε κάποιο
βαθμό τη σταθερότητα στο κλονισμένο κράτος. Η βασιλεία του όμως φαίνεται
πως ήταν απλά μια ανάπαυλα, καθώς ο θάνατος του Ανδρόνικου Γ' το 1341
επρόκειτο να προκαλέσει ένα νέο εμφύλιο πόλεμο πιο καταστροφικό από τον
προηγούμενο, από τον οποίο η αυτοκρατορία δεν μπόρεσε να αναρρώσει ποτέ.
|
