 |
|
 |
Βαλκάνια
στερα από τη μόνιμη εγκατάστασή τους στη Θράκη οι
Οθωμανοί
άρχισαν να απειλούν άμεσα και την περιοχή της Μακεδονίας. Ο κοινός πλέον
τουρκικός κίνδυνος έφερε τους
Σέρβους
κοντά στους Βυζαντινούς. Ο σέρβος ηγεμόνας μάλιστα της περιοχής των Σερρών
Ιωάννης Ugljesa
για να προσεγγίσει τους τελευταίους έφτασε στο σημείο να καταδικάσει την πολιτική του
Στεφάνου Δουσάν
και την ίδρυση
του σερβικού Πατριαρχείου. Επιπλέον, αναγνώρισε τη δικαιοδοσία του
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην επικράτειά του και προσφέρθηκε
ακόμη και να ενισχύσει οικονομικά το Βυζάντιο.
Ωστόσο, με τον Ugljesa
συμμάχησε μόνο ο αδελφός του, βασιλιάς
Vukasin.
Συνάντησαν τον τουρκικό
στρατό στο Cernomen στον Έβρο, 35 χιλιόμετρα δυτικά της Αδριανούπολης,
και ηττήθηκαν κατά κράτος στις 26 Σεπτεμβρίου 1371. Τα νερά του Έβρου
κοκκίνησαν από το αίμα των σέρβων στρατιωτών, ενώ από το θάνατο δε
γλύτωσαν και οι δύο ηγεμόνες τους. Η ήττα των Σέρβων στο Cernomen
είχε καταστρεπτικές συνέπειες στα κράτη της Βαλκανικής. Οι Σέρβοι και οι
Βούλγαροι
αναγνώρισαν την τουρκική επικυριαρχία και υποχρεώθηκαν
να πληρώνουν φόρο υποτέλειας και να προσφέρουν στρατιωτική υπηρεσία
στο σουλτάνο. Όταν λοιπόν επέστρεψε ο
Iωάννης Ε'
από τη Ρώμη, όπου
είχε πάει να ζητήσει βοήθεια εναντίον των Τούρκων με αντάλλαγμα την
Ένωση των Εκκλησιών (1369-71), αποθαρρυμένος καθώς ήταν από την
αποτυχία του ταξιδιού του στη Δύση και τη νίκη των Τούρκων στο
Cernomen, θεώρησε φρόνιμο να αναγνωρίσει και αυτός την επικυριαρχία
του σουλτάνου (1372). Υποχρεούνταν επιπλέον να τον συνοδεύει στις
εκστρατείες του. Κατά τον τρόπο αυτό τα δύο χριστιανικά κράτη της
Βαλκανικής (Σερβία, Βουλγαρία) και η άλλοτε πανίσχυρη βυζαντινή
αυτοκρατορία έγιναν για πρώτη φορά υποτελείς των Τούρκων.
|
