|
Είναι ένα γλυκό, ανοιξιάτικο πρωινό.
Στην αίθουσα υποδοχής του "Ελληνικού Κόσμου"
επικρατεί απόλυτη ησυχία. Ξαφνικά, ανοίγει η βαριά πόρτα
της "Κιβωτού" και εμφανίζεται ένα παράξενο
πλάσμα. Το καλογυμνασμένο ανθρώπινο σώμα του καταλήγει
σε κεφάλι γαϊδάρου! Αλλά το πιο αστείο είναι ότι φοράει
επίσημο κουστούμι και παρδαλή γραβάτα, που συνδυάζεται...
μοναδικά με καλογυαλισμένα, μαύρα λουστρίνια!
Ας πάμε κοντά, για να ακούσουμε τι μουρμουρίζει...
Μα, ψυχή δεν υπάρχει εδώ; Φαίνεται πως ήρθα πολύ νωρίς.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, με έχει πιάσει φαγούρα στο
δεξί αυτί και φτερνίζομαι συνέχειαααα...ψού! Καταραμένες
ανοιξιάτικες αλλεργίες! Αλλά ποιος μου φταίει, αφού
φαγώθηκα να βάλω μάσκα φτιαγμένη από... φυσικά υλικά;
Ελπίζω να μην πήρε είδηση ο μπαρμπούλης μου στο χωριό
ότι κούρεψα την ουρά του γαϊδάρου!
Από το ασανσέρ βγαίνει ο Περικλής,
διάσημος αρχαιολόγος, ντυμένος Γιανίτσαρος.
|
Καλησπέρα, Ηρακλή, είσαι καλά; Όλα έτοιμα για τον αποκριάτικο
χορό μας;
Μανούλα μου, ένας τσολιάς καμαρωτός! Γνωριζόμαστε;
Δε με αναγνώρισες, καλέ μου γαϊδαράκο, εεε... φιλαράκο;
Ο Περικλής είμαι, ο θείος του Ιάσονα και της Δανάης. Και
δεν ντύθηκα ευζωνάκι, αλλά Γιανίτσαρος. Υπάρχει διαφορά!
Μααα.... αψού, τι κουτός που είμαι, κυρ-Περικλή μου! Εσύ,
όμως, πώς με μυρίστηκες αμέσως; Και τι θα πει Γιανίτσαρος; |
|
“Μπούλες και Γιανίτσαροι” στη Νάουσα
“Αποκριά-Αγροτικά Δρώμενα”
Η Καθημερινή,
Επτά Ημέρες,
2/3/1998
|
 |
|
Χμμ, το ψάρι από το... κεφάλι βρομάει! Μα πού ακούστηκε,
βρε Ηρακλή μου, γάιδαρος με κουστούμι και λουστρίνια;
Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι είσαι πολύ αστείος!
Όσο για το Γιανίτσαρο, είναι μαζί με την Μπούλα, τη
"νύφη", "πρωταγωνιστής" ενός εθίμου
που υμνεί τη χαρά της ζωής, τη συντροφικότητα και την
ελευθερία. Τελείται στη Νάουσα της Ημαθίας, την παραμονή
της Κυριακής της Αποκριάς.
[Συνέχεια]
|
