Μινωική Κρήτη
Ο πρώτος πολιτισμός στο Αιγαίο που μας παρέχει άφθονες εικονογραφικές
πληροφορίες για την αθλητική δραστηριότητα την  εποχή
του Χαλκού είναι ο μινωικός. Από τις απεικονίσεις αθλημάτων σε πέτρινα
αγγεία, νωπογραφίες και σφραγιδόλιθους φαίνεται ότι οι Μινωίτες
ασχολούνταν με την πυγμαχία, την πάλη, τα ταυροκαθάψια και τα ακροβατικά.
Το γνωστό ανάγλυφο ρυτό της Αγίας Τριάδας, που χρονολογείται στο 16ο αιώνα π.Χ., χωρίζεται σε ζώνες με αναπαραστάσεις πάλης, ταυροκαθαψίων και πυγμαχίας. Αν και οι ακριβείς κανόνες της πυγμαχίας και της πάλης δεν είναι γνωστοί, οι στάσεις του σώματος υποδηλώνουν κάποιες συνήθειες. Oι αγώνες γίνονταν πιθανόν ανά ζεύγη, ενώ απουσιάζει η παρέμβαση οποιουδήποτε κριτή, γεγονός που μάλλον αποδίδεται στους περιορισμούς της εικονογράφησης. Και στα δύο αθλήματα όσοι συμμετέχουν διαθέτουν περίτεχνες κομμώσεις και φορούν σανδάλια και περιδέραια. Οι παλαιστές χρησιμοποιούν ένα ειδικό κράνος με καλύπτρες στα μάγουλα, ενώ οι πυγμάχοι έχουν το κεφάλι ακάλυπτο. Ο νικητής αναπαρίσταται με σηκωμένο το αριστερό χέρι, πιθανότατα σε μια χειρονομία θριάμβου. Ο ηττημένος παρουσιάζεται σε διάφορες στάσεις, είτε γονατιστός είτε καθώς προσπαθεί να αποφύγει τα χτυπήματα του αντιπάλου του.
Οι σωζόμενες παραστάσεις υποδεικνύουν την εντατική προπόνηση και
την πολύ αναπτυγμένη αθλητική ικανότητα. Η πασίγνωστη  νωπογραφία
από τη Θήρα (περίπου 1550 π.Χ.) που παρουσιάζει δύο νεαρά αγόρια
να πυγμαχούν αποδεικνύει ότι η προπόνηση ήταν βασικό μέλημα από
τη νεαρή ηλικία. Κάθε αγόρι φοράει ζώνη και γάντι πυγμαχίας στο
δεξί χέρι μόνο. Οι σκηνές από τα ταυροκαθάψια φανερώνουν ότι οι
αθλητές είχαν απόλυτη ακρίβεια στην κίνηση και μεγάλη εξοικείωση
με τους κινδύνους που συνόδευαν τη σωματική επαφή με το ζώο. Οι
ακροβατικές ασκήσεις και οι σκηνές πάλης δείχνουν εξασκημένα κορμιά,
με στενή μέση και δυνατούς μύες. Η ακρίβεια στην κίνηση -που φανερώνουν
όλες οι παραστάσεις- δείχνει ότι οι αθλητικοί αγώνες ήταν οργανωμένες
δραστηριότητες τακτικού χαρακτήρα στους Μινωικούς χρόνους.
Με βάση τα παραπάνω, είναι δυνατόν να αποδοθεί ένας θρησκευτικός χαρακτήρας στις αθλητικές δραστηριότητες της μινωικής Κρήτης. Φαίνεται ότι αυτές αποτελούσαν είτε μέρος του τυπικού μιας τελετουργικής μύησης (τελετουργία ενηλικίωσης) των νεαρών ευγενών είτε ένα είδος θρησκευτικού θεάματος, που οργανωνόταν από το παλάτι. Τέτοια θεάματα πιθανότατα να παρακολουθούσε μεγάλος αριθμός του πληθυσμού της περιοχής.
|
