 |
|
 |
Μικρά Ασία
 ο
ενδιαφέρον του
Μιχαήλ Η'
για τα δυτικά εδάφη της αυτοκρατορίας, η παραμέληση
του συστήματος άμυνας στα ανατολικά σύνορα του κράτους και η γενικότερη
ένδεια της αυτοκρατορίας που έκαναν έντονα την εμφάνισή τους στα χρόνια
του
Ανδρόνικου Β'
ευνόησαν την επέκταση των Τούρκων στη Μικρά Ασία. Γύρω
στα 1300 όλη η βυζαντινή ενδοχώρα της Μικράς Ασίας είχε υποταγεί στους Τούρκους
που ίδρυσαν εκεί μικρές ηγεμονίες. Μόνο κάποιες πόλεις παρέμεναν ακόμη
βυζαντινές όπως η Νίκαια, η Νικομήδεια, η Προύσα, οι Σάρδεις, η Φιλαδέλφεια,
η Μαγνησία, η Ηράκλεια του Πόντου, η Φώκαια και η Σμύρνη.
Ο Ανδρόνικος
Β' ενδιαφέρθηκε για την αναδιοργάνωση της άμυνας στην περιοχή. Το 1293
διόρισε διοικητή του στρατού της Ανατολής τον ικανό στρατηγό
Αλέξιο Φιλανθρωπηνό
που στασίασε όμως κατά του αυτοκράτορα και γι' αυτό τυφλώθηκε (1295).
Το Φιλανθρωπηνό διαδέχτηκε το 1297 ο
Ιωάννης Ταρχανειώτης
που πήρε μέτρα
για την εξυγείανση της περιοχής. Καθώς όμως τα μέτρα του συνάντησαν σύσσωμη
την αντίδραση των μεγαλογαιοκτημόνων και του κλήρου των ανατολικών επαρχιών,
αναγκάστηκε να αποχωρήσει το 1300.
Η ήττα των Βυζαντινών από τα τουρκικά
στρατεύματα στη μάχη του Βαφέως το 1302 έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση
τον Ανδρόνικο Β'. Από αυτήν πίστεψε ότι θα τον έβγαζαν οι μισθοφόροι της
Καταλανικής Εταιρείας,
τους οποίους προσέλαβε το 1304 για να αντιμετωπίσει
την τουρκική προέλαση. Τα νέα όμως προβλήματα που οι Καταλανοί προκάλεσαν
στο βυζαντινό κράτος και ο εμφύλιος που ξέσπασε λίγο αργότερα μεταξύ του
Ανδρόνικου Β' και του εγγονού του
Ανδρόνικου Γ'
επέτρεψαν την εξάπλωση
των
Οθωμανών
κυρίως Τούρκων στη Μικρά Ασία. Το 1326 έπεσε στα χέρια τους
η Προύσα που έγινε και η πρωτεύουσα της ηγεμονίας τους.
|
