 |
|
 |
Καταλανική Εταιρεία
 ετά
την ήττα των Βυζαντινών στη μάχη του Βαφέως το 1302 από τους Τούρκους
η επέκταση των τελευταίων στη Μικρά Ασία συντελούνταν πλέον με ταχύτατους
ρυθμούς. Η άμυνα των Βυζαντινών στην περιοχή είχε αρχίσει να αποδυναμώνεται
ήδη από τα χρόνια του
Μιχαήλ Η'.
Για να αντιμετωπίσει ο
Ανδρόνικος Β'
την τουρκική εξάπλωση δέχτηκε με ευχαρίστηση την προσφορά του αρχηγού
της
Καταλανικής Μεγάλης Εταιρείας
Ρογήρου de Flor
να πολεμήσει με τους
μισθοφόρους του εναντίον των Τούρκων.
Το 1304 οι Καταλανοί νίκησαν τους
Τούρκους που πολιορκούσαν τη Φιλαδέλφεια και ελευθέρωσαν την πόλη. Μετά
τη νίκη τους όμως με τη δικαιολογία ότι ο βυζαντινός αυτοκράτορας δεν
κατέβαλε τους μισθούς τους εκτράπηκαν σε λεηλασίες και τελικά επιτέθηκαν
κατά της βυζαντινής
Μαγνησίας.
Σε ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές επιδόθηκαν
μετά τη δολοφονία του αρχηγού τους Ρογήρου στο παλάτι του γιου του Ανδρόνικου,
Μιχαήλ Θ' (1305).
Για να εκδικηθούν τους Βυζαντινούς λεηλάτησαν τμήμα της
Θράκης και Μακεδονίας χωρίς να εξαιρέσουν τις μονές του Αγίου Όρους. Έπειτα
εισέβαλαν στη Θεσσαλία και τελικά, αφού νίκησαν τους Φράγκους του
δουκάτου των Αθηνών
στον Κηφισό της Βοιωτίας το Μάρτιο του 1311, ίδρυσαν στην
Αθήνα δική τους ηγεμονία που διατηρήθηκε ως το 1388. Η παράξενη πορεία
των Καταλανών από τη Μικρά Ασία ως την Αθήνα δείχνει αναμφίβολα την εξασθένιση όχι
μόνο του Βυζαντίου, αλλά και των άλλων κρατιδίων του ελλαδικού χώρου.
Επωφελούμενος πάντως από τη στροφή των Καταλανών προς τη φραγκική Ελλάδα
ο Ανδρόνικος Β' ενίσχυσε τις βυζαντινές κτήσεις στο Μοριά και διόρισε
εκεί μόνιμο διοικητή πρώτα το Μιχαήλ Καντακουζηνό και έπειτα τον Ανδρόνικο
Ασάν Παλαιολόγο, ενώ ταυτόχρονα σχεδόν (1318) εξέτεινε τη βυζαντινή κυριαρχία
στην περιοχή της ηγεμονίας της Ηπείρου και του κράτους της Θεσσαλίας.
Δες επίσης : Μυστράς - Αριστοκρατία και πόλη
|
