 |
|
 |
Επέκταση Σέρβων
ταν ο
Ιωάννης Στ'
ανέλαβε την εξουσία η αυτοκρατορία ήταν αποδυναμωμένη
από τις εμφύλιες διαμάχες και δεν ήταν σε θέση
να αναλάβει στρατιωτικές επιχειρήσεις. Γι' αυτό ο νέος αυτοκράτορας έδειξε
αρχικά έντονη διπλωματική δραστηριότητα. Προσπάθησε να ενισχύσει τη βυζαντινή
επιρροή στη Ρωσία και την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, ενώ φιλικές
σχέσεις διατήρησε και με τους
Μαμελούκους
της Αιγύπτου.
Εκείνο που κυρίως απασχόλησε τον Καντακουζηνό ήταν η σερβική επέκταση
στη Μακεδονία. Ο
Στέφανος Δουσάν
που είχε στεφθεί αυτοκράτορας τον Απρίλιο του 1346
ολοκλήρωσε το 1348 την κατάκτηση της Ηπείρου, ενώ ταυτόχρονα υπέταξε
τη Θεσσαλία. Ίδρυσε κατ' αυτόν τον τρόπο ένα κράτος
που εκτεινόταν σε γενικές γραμμές από το Δούναβη ως τον Κορινθιακό
Κόλπο και από την Αδριατική ως τον ποταμό Νέστο στην ανατολική Μακεδονία.
Μόνο η Θεσσαλονίκη και η Κωνσταντινούπολη έμεναν ουσιαστικά να
καταληφθούν. Στην πρώτη που ήταν ακόμη στα χέρια των Ζηλωτών επικράτησαν
τελικά οι Βυζαντινοί. Στα τέλη του 1349 το καθεστώς των Ζηλωτών κατέρρευσε. Ο
αρχηγός τους Ανδρέας Παλαιολόγος κατέφυγε στους
Σέρβους,
στους οποίους
άλλωστε ήθελε να παραδώσει την πόλη, ενώ ο αυτοκρατορικός διοικητής
Αλέξιος Μετοχίτης κάλεσε τον Καντακουζηνό να επέμβει. Ο τελευταίος μαζί
με τον Ιωάννη Ε' ανακατέλαβε την πόλη στα τέλη του 1350. Όσο για την
Κωνσταντινούπολη ο Δουσάν έπρεπε να διαθέτει στόλο για να την καταλάβει.
Η Βενετία, την οποία επικαλέστηκε ο Δουσάν για να τον ενισχύσει
ναυτικά, δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να αντικαταστήσει τη βυζαντινή
με μια ισχυρή σερβική αυτοκρατορία. Γι' αυτό οι προσπάθειές του έμειναν
άκαρπες. Απέναντι στους Σέρβους ο Ιωάννης Στ' ανέλαβε δύο επιχειρήσεις,
μια το 1348 και μια το 1350 με μικρές όμως επιτυχίες.
|
