|
|
|
Επικράτηση Ησυχασμού
νίκη του Καντακουζηνού στον εμφύλιο πόλεμο το 1347 σήμαινε ταυτόχρονα
τη νίκη των ησυχαστών και την επικράτηση του κηρύγματός τους στη
βυζαντινή κοινωνία. Η φιλονικία γύρω από τον Ησυχασμό συνεχίστηκε και
αργότερα και την ηγεσία των αντιησυχαστών ανέλαβε μετά την αποχώρηση του
Γρηγορίου Ακινδύνου
από την Κωνσταντινούπολη ο λόγιος Νικηφόρος Γρηγοράς.
Ο Ησυχασμός όμως είχε θριαμβεύσει. Με σύνοδο στα ανάκτορα των
Βλαχερνών το 1351 αναγνωρίστηκε ως επίσημη διδασκαλία της
ελληνικής εκκλησίας, ενώ ο υπέρμαχός του Γρηγόριος Παλαμάς τιμήθηκε ως
άγιος σχεδόν αμέσως μετά το θάνατό του (+1357/58). Η υιοθέτηση του
Ησυχασμού σήμαινε επιπλέον την επικράτηση της συντηρητικής ορθόδοξης
παράδοσης στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα και ταυτόχρονα την απόρριψη της
Ρωμαϊκής Εκκλησίας και του δυτικού ορθολογισμού. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό
ότι σε αντίθεση με τα μέλη της αντιβασιλείας
Δννα της Σαβοΐας
και
Αλέξιο Απόκαυκο
που στις αρχές του δεύτερου εμφυλίου ήταν έτοιμοι να κάνουν σημαντικές
παραχωρήσεις στη Δυτική Εκκλησία, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βοήθεια
του πάπα στον εμφύλιο, ο Καντακουζηνός πίστευε ότι μόνο μια σύνοδος
επί ίσοις όροις μπορούσε να ρυθμίσει το ζήτημα της Ένωσης. Ο νέος
εμφύλιος όμως με τον
Ιωάννη Ε'
δεν ευνόησε την ευόδωση τέτοιων
διαπραγματεύσεων.
Δες επίσης : για τον Ησυχασμό
για το Γρηγόριο Παλαμά
για το Νικηφόρο Γρηγορά
|