Ο μεγαλοφυής Aρχιμήδης γεννήθηκε
στις Συρακούσες της Σικελίας, το 287 π.X. περίπου. Ήταν γιος του αστρονόμου Φειδία,
κατάφερε να σχετισθεί με τους αριστοκράτες των Συρακουσών και να γίνει φίλος του βασιλιά
Iέρωνα και του διαδόχου του, Γέλωνα. Καθώς έπαιζε στα δάχτυλα τη φυσική και τη γεωμετρία,
δεν άργησε τόσο να εντυπωσιάσει τους συγχρόνους του, όσο και να αναδειχθεί στη σημαντικότερη
μορφή των αρχαίων ελληνικών μαθηματικών. Δεν είναι τυχαίο ότι τις ανακαλύψεις του περιβάλλουν
πάμπολλοι θρύλοι. Ο ιστορικός Πλούταρχος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τόσο τον είχαν
κατακυριεύσει τα μαθηματικά, που ξεχνούσε να φάει και να περιποιηθεί το σώμα του. Ακόμη
κι όταν οι υπηρέτες του κυριολεκτικά τον έσερναν με το ζόρι στο λουτρό, σχεδίαζε στη
στάχτη και πάνω στο αλειμμένο με λάδι σώμα του γεωμετρικά σχήματα! |
Tο 1906, ο Δανός φιλόλογος Χάιμπεργκ επισκέπτεται την Kωνσταντινούπολη,
για να μελετήσει ένα πάπυρο, ο οποίος φυλασσόταν στη βιβλιοθήκη της Μονής του Πανάγιου
Tάφου στα Ιεροσόλυμα. Ο πάπυρος αυτός αποτελούσε ένα από τα λεγόμενα "παλίμψηστα".
Έτσι ονομάζονταν τα χειρόγραφα από τα οποία οι μοναχοί είχαν "ξύσει" το
αρχικό κείμενο, για να γράψουν κάποιο άλλο. O Χάιμπεργκ κατόρθωσε να αποκαταστήσει και
να διαβάσει σχεδόν ολόκληρο το παλιό κείμενο. Ήταν ένα μαθηματικό κείμενο γραμμένο
στα ελληνικά και γεμάτο διαγράμματα. Περιείχε τμήματα γνωστών κειμένων του Aρχιμήδη,
αλλά και ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο του, που μέχρι τότε θεωρούνταν χαμένο, τη "Mέθοδο"!
Στο έργο αυτό ο Aρχιμήδης μας περιγράφει πως ανακάλυψε διάφορα θεωρήματα ευρέσεως
εμβαδών και όγκων.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
|