Οι αθλητικοί αγώνες ως ταφικό έθιμο
Ο ταφικός χαρακτήρας της αρματοδρομίας είναι εμφανής σε παραστάσεις
αγγείων του 8ου αιώνα π.Χ., συχνά στις δύο ή τρεις  διακοσμητικές
ζώνες του ίδιου αμφορέα, όπου προσφιλές θέμα αποτελούν οι μοιρολογήτρες
συνοδευόμενες από άρματα.
Αν
και αυτή την περίοδο τα αθλήματα δεν ήταν αποκλειστικά μέρος
των ταφικών εθίμων, παραμένει αντικείμενο υποθέσεων το πώς
συνδέθηκαν με αυτά. Οι διάφορες απόψεις που προσφέρουν εναλλακτικές
ερμηνείες για την προέλευση του εθίμου εστιάζουν την προσοχή
τους πρώτα στον κληρονόμο του νεκρού πολεμιστή, ο οποίος επιλεγόταν
αρχικά με βάση το αποτέλεσμα των αθλητικών αγώνων. Τέτοιοι
αγώνες, που διοργανώνονταν αμέσως μετά το θάνατο του αρχηγού,
επέτρεπαν όχι μόνο την έγκυρη επιλογή του διαδόχου, μέσω του
ευγενούς συναγωνισμού, αλλά και επέβαλλαν  την
παύση των εχθροπραξιών, δηλαδή την εκεχειρία. Ο ειρηνικός
πλέον συναγωνισμός ίσως ξεπήδησε από ανάγκες που υπαγόρευε
ο στρατιωτικός ανταγωνισμός.
Επιπλέον, οι αγώνες που γίνονταν στη μνήμη των νεκρών λειτουργούσαν
ως τελετές μύησης, καθορίζοντας τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωντανών
και νεκρών και αποκαθιστώντας τη συνοχή της κοινότητας. Κατ' αυτή
την έννοια, οι αγώνες συμβόλιζαν την αναγέννηση της ζωής.
|
