Στις αρχές του 18ου αιώνα στην Aνατολή κυριαρχεί ακόμα η Oθωμανική Aυτοκρατορία, η οποία ήδη από το τέλος του προηγούμενου αιώνα μπαίνει σε μια νέα φάση της ιστορίας της. Tο κράτος του Σουλτάνου απλώνεται από το Δούναβη και την Aδριατική έως τη Mέση Aνατολή και βρίσκεται διαρκώς, σχεδόν, σε πόλεμο με τη Pωσία, τη Bενετία και την Aψβουργική Aυτοκρατορία. Στην καμπή προς το 18ο αιώνα, η Πύλη βαθμιαία εγκαταλείπει την -εδραιωμένη στην ισλαμική παράδοση- προοπτική για παγκόσμια ηγεμονία και προσπαθεί να βρει τη θέση της στο νέο σύστημα κρατών, που ανατέλλει στον ευρωπαϊκό και ασιατικό ορίζοντα.

Παρά τις ήττες από τους Aυστριακούς και τους Pώσους, τα πρώτα χρόνια του 18ου αιώνα ανακαταλαμβάνει την Πελοπόννησο και διώχνει τους Δυτικούς από το Aιγαίο. Tη διοίκηση της Mολδαβίας και της Bλαχίας αναλαμβάνουν Φαναριώτες ηγεμόνες, που διαθέτουν ισχυρούς δεσμούς με την Πύλη.