Society in Late Byzantine Period

.
.

Aριθμητικά στοιχεία

Υστεροβυζαντινή περίοδος χαρακτηρίζεται από τη δημογραφική παρακμή και την εξαθλίωση του αγροτικού πληθυσμού. Mε βάση τα στοιχεία που διαθέτουμε κυρίως από τα τέλη του 13ου και από το 14ο αιώνα παρατηρείται μάλιστα μείωση και του μέσου όρου ατόμων κάθε νοικοκυριού (από 4,7 σε 3,7). Προκύπτει ακόμη από τα στοιχεία αυτά ότι, ενώ τα χωριά παρουσιάζουν γενικά μείωση του πληθυσμού τους, σημειώνονται κατά περιόδους διαφοροποιήσεις ανάμεσά τους. Άλλα παρουσιάζουν σημαντική μείωση ή ερημώνονται και άλλα παρουσιάζουν αύξηση των κατοίκων τους. Tο φαινόμενο προκαλείται κυρίως σε περιόδους εχθρικών εισβολών ή εμφύλιων πόλεμων, γιατί τα χωριά που βρίσκονταν στην πορεία των επιδρομέων άδειαζαν, ενώ άλλα που ήταν πιο ασφαλή αποτελούσαν πόλο έλξης και παρουσίαζαν αύξηση του πληθυσμού τους.

Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των απογραφών που υπάρχουν για την Υστεροβυζαντινή περίοδο διαπιστώνει κανείς ότι οι γυναίκες ήταν λιγότερες από τους άντρες. Για το θέμα αυτό έχουν δοθεί από την έρευνα διάφορες εξηγήσεις. Επικρατέστερη φαίνεται να είναι αυτή που αποδίδει το γεγονός στα ελλιπή στοιχεία που καταγράφονταν σε ό,τι αφορά τις γυναίκες.

O μέσος όρος ζωής κατά την Ύστερη Βυζαντινή περίοδο φαίνεται να ήταν 45-50 χρόνια, ενώ η παιδική θνησιμότητα μέχρι πέντε ετών ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Kαθώς κινούμαστε από τις αρχές προς τα μέσα του 14ου αιώνα, ο μέσος όρος παιδιών ανά ζευγάρι μειώνεται από 3,5 σε 2 παιδιά το ανώτερο. Mε το πέρασμα του χρόνου διαπιστώνεται ότι οι νέοι λιγοστεύουν και αυξάνεται ο αριθμός των ατόμων που ανήκαν στη μέση ή τη μεγαλύτερη ηλικία. Έτσι μοιραία λιγόστευε το παραγωγικό ποσοστό του πληθυσμού αλλά και το ποσοστό εκείνων που μπορούσαν να συμβάλλουν στη βιολογική αναπαραγωγή του.