 |
|
 |
Αντιπαράθεση Νίκαιας-Ηπείρου
 αρόμοιες
με της Νίκαιας επιτυχίες στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής παρατηρούνται
και στο κράτος της Ηπείρου, που ίδρυσε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης
το 1204 ο γιος του σεβαστοκράτορα Ιωάννη Δούκα και εξάδελφος του έκπτωτου
βυζαντινού αυτοκράτορα
Αλέξιου Γ', o
Μιχαήλ Α'.
Μετά τη σταθεροποίηση του
κράτους του στην περιοχή από το Δυρράχιο μέχρι τον Kορινθιακό Kόλπο με
κέντρο την 'Αρτα άρχισε να επεκτείνεται προς τα βόρεια και ανατολικά εις
βάρος των Βενετών και των Φράγκων.
Την ίδια πολιτική ακολούθησε ο ετεροθαλής
αδελφός και διάδοχος του Μιχαήλ, o
Θεόδωρος.
Πέτυχε να συλλάβει το νέο λατίνο
αυτοκράτορα Κωνσταντινούπολης
Πέτρο ντε Κουρτενέ
(1217), που είχε εκλεγεί
διάδοχος του
Ερρίκου
(+1216), κυρίεψε την Αχρίδα και την Πελαγονία και
κατέλυσε το λατινικό βασίλειο της Θεσσαλονίκης (1224). Στη συνέχεια, μετέφερε
στη Θεσσαλονίκη το κέντρο του κράτους, στέφθηκε εκεί "βασιλεύς και αυτοκράτωρ
Ρωμαίων" από τoν αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Δημήτριο Χωματιανό το 1227 και έθεσε
ως πρωταρχικό στόχο του κράτους του την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης,
αξιώνοντας για τον εαυτό του τον τίτλο του κληρονόμου της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Προέκυψε τότε ένας οξύς ανταγωνισμός μεταξύ της Νίκαιας και της Ηπείρου
που ξεκινούσε κυρίως από την προσπάθειά τους να δείξουν ότι διέθεταν τα
ιδεολογικά ερείσματα για να διεκδικήσουν το βυζαντινό θρόνο. O ανταγωνισμός
αυτός επρόκειτο να καθορίσει αποφασιστικά τις μελλοντικές εξελίξεις.
Δες επίσης : Δημήτριος Χωματιανός
|
