 |
|
 |
Επιχειρήσεις στα Βαλκάνια
 ασικοί
στόχοι της εξωτερικής πολιτικής του
Μιχαήλ Η'
μετά την ανακατάληψη της
Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους (25 Ιουλίου 1261) ήταν αφενός η αντιμετώπιση
των επιθετικών σχεδίων των Δυτικών που απέβλεπαν πάντα στην κατάλυση της
βυζαντινής αυτοκρατορίας και αφετέρου η αποκατάσταση της βυζαντινής κυριαρχίας
σε όλα τα προ του 1204 εδάφη της.
Μετά τη νίκη των βυζαντινών στρατευμάτων
στη μάχη της Πελαγονίας (1259) ο βυζαντινός αυτοκράτορας απελευθέρωσε
τον αιχμάλωτό του
Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο
της Αχαΐας, αφού ζήτησε και
πήρε ως αντάλλαγμα τη Μονεμβασία, το Μυστρά, τη Μάνη και το Γεράκι (τέλη
1261). Ο Γουλιέλμος ωστόσο προσπάθησε αμέσως μετά την απελευθέρωσή του
να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη. Για να τον αντιμετωπίσει ο Μιχαήλ έστειλε
στρατό στην Πελοπόννησο. Ταυτόχρονα, αυτοκρατορικά στρατεύματα εισέβαλαν
στη Βουλγαρία, κατέλαβαν τα σημαντικά λιμάνια της Αγχιάλου και της Μεσημβρίας
στα δυτικά παράλια του Εύξεινου Πόντου και επέκτειναν τη βυζαντινή κυριαρχία
στο εσωτερικό της (1262). Επίσης, με επέμβαση στην ΄Hπειρο το 1264 ο αδελφός
του αυτοκράτορα Ιωάννης Παλαιολόγος ανάγκασε το δεσπότη
Μιχαήλ Β'
να δεχτεί την ειρήνη και να αναγνωρίσει την επικυριαρχία του βυζαντινού αυτοκράτορα.
Στην Πελοπόννησο ωστόσο οι δυνάμεις του Μιχαήλ Η' δε γνώρισαν την ίδια
επιτυχία. Ηττήθηκαν το 1264 από τις αντίστοιχες φραγκικές στο Μακρυπλάγι.
Η ταυτόχρονη σχεδόν ήττα του στόλου των Γενουατών που ήταν με το μέρος
των Βυζαντινών την άνοιξη του 1263 σε ναυμαχία κοντά στις Σπέτσες από
τον αντίστοιχο βενετικό έγινε αιτία να αλλάξει ο Μιχαήλ τη στάση του απέναντι
στις δύο ναυτικές ιταλικές δημοκρατίες. Υπέγραψε συμφωνίες και με τις
δύο (με τη Γένουα το 1267 και τη Βενετία το 1268) προσπαθώντας με αυτόν
τον τρόπο να εκμεταλλευτεί το μεταξύ τους ανταγωνισμό και να τις απομακρύνει
από κάθε εχθρική συμμαχία εναντίον του.
Δες επίσης : Μυστράς - Μάχη Πελαγονίας
|
