Γρηγόριος Παλαμάς

Γρηγόριος Παλαμάς ήταν ο σημαντικότερος θεολόγος του 14ου αιώνα. Γεννήθηκε γύρω στο 1296 άγνωστο πού. Ξέρουμε ότι ήταν γόνος οικογένειας ευγενών η οποία τον έστειλε σε νεαρή ηλικία στην αυλή του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου να ανατραφεί εκεί. Αυτός όμως εγκατέλειψε την αυλή για να αφιερωθεί στη θρησκευτική ζωή. Δέχτηκε το σχήμα του μοναχού στη Θεσσαλονίκη και έζησε για λίγο ως ερημίτης στα περίχωρα της Βέροιας. Αργότερα αποσύρθηκε στο Άγιον Όρος και εκεί γνώρισε τη μυστικιστική θεωρία των ησυχαστών, της οποίας έγινε οπαδός. Έγραψε θεολογικά συγγράμματα για να στηρίξει τον Ησυχασμό δίνοντάς του δογματική βάση, ορίζοντάς τον δηλαδή σύμφωνα με τα δόγματα της Εκκλησίας, και υπήρξε ο κύριος εκπρόσωπος της ησυχαστικής κίνησης κατά τη διάρκεια της ομώνυμης έριδας. Το 1349 με την υποστήριξη του ησυχαστή αυτοκράτορα Ιωάννη Στ' Καντακουζηνού έγινε μητροπολίτης της Θεσσαλονίκης, αλλά ο λαός της πόλης αντέδρασε στην εκλογή του και δεν του επέτρεψε να εγκατασταθεί στην πόλη παρά ύστερα από αρκετά χρόνια. Από τους οπαδούς του ωστόσο τιμήθηκε πολύ και αργότερα ανακηρύχτηκε άγιος από την Εκκλησία.