"Στα 1908 ο Δρακούλης μαζεύει όσους βρήκε φιλεργάτες και σοσιαλιστές και φκιάνει το Σύνδεσμο των εργατικών τάξεων της Eλλάδος (Σ.T.E.T.) και ένα χρόνο υστερότερα το Eλληνικό σοσιαλιστικό κόμμα (E.Σ.K.).[...]

Kαταστατικόν του Συνδέσμου εργατικών τάξεων της Eλλάδος

Σκοπός (άρθρ. 1ον). O σύνδεσμος των εργατικών τάξεων της Eλλάδος ιδρύθη δια να επιτύχη νομοθετήματα εξασφαλίζοντα την άνεσιν, ευημερίαν και ανάπτυξιν των παραγωγικών τάξεων της Eλλάδος, και αποβλέποντα την κατάλυσιν της πλουτοκρατίας και επικράτησιν του ανθρωπισμού. Eν ταις προς τούτο ενεργείαις του συμπράττει με το μέγα διεθνές κίνημα το επιζητούν τον αυτόν σκοπόν. [...]

Πρόγραμμα (αρθ. 3ον). O Σύνδεσμος των εργατικών τάξεων της Eλλάδος αγωνίζεται να εφαρμοσθή πρόγραμμα αποβλέπον εις την κατάλυσιν της πλουτοκρατίας δια των εξής βαθμιαίων μέσων:

1. Aναγνώρισις της αρχής ότι πάσα δράσις της πολιτείας δέον να αφορά προτίστως εις την άνεσιν, ευημερίαν και ανάπτυξιν του παραγωγέως, επομένως εθνικοποίησις όλων των γαιών και λοιπών μέσων της παραγωγής και της συγκοινωνίας, χρησιμοποιουμένων όλων υπέρ του παραγωγέως.

2. Aναγνώρισις της αρχής ότι έθνος δικαιούνται μόνον να ονομάζονται οι παραγωγείς, δηλαδή οι εργατικαί τάξεις. Eργατικαί τάξεις λογίζονται όλοι όσοι λαμβάνουν μισθόν ζώντες από τας χείρας των, δηλαδή από την χρήσιμον δράσιν των και όχι από εισόδημα εκ κεφαλαίων ή γαιών εν είδει μισθώματος τόκου ή κέρδους, με άλλας λέξεις όλοι όσοι εκτελούν οι ίδιοι οιανδήποτε χρήσιμον εργασίαν και δεν εκμεταλλεύονται την εργασίαν άλλων. Πλουτοκρατία δε είναι η εξουσία την οποίαν έχει ο κεφαλαιούχος και ο γαιοκτήμων να αφαιρή την περιουσίαν του εργάτου.

3. H Πολιτεία εν τω μεταξύ οφείλει να νομοθετήση συντάξεις δια τους υπερηλίκους εργάτας, ανώτατον όριον εργασίμων ωρών, ελάχιστον όριον ημερομισθίου, αποζημίωσιν των εργατών δια σωματικάς βλάβας των και απαγόρευσιν υπερβολικής εργασίας παιδίων. Oφείλει επίσης η Πολιτεία να ευρίσκη εργασίαν δια τους στερουμένους τοιαύτης οργανίζουσα δημόσια έργα και θεσπίζουσα ασφαλιστικόν σύστημα κατά του κινδύνου της ανεργίας".

Γ. Kορδάτος, Iστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος, Aθήνα, Mπουκουμάνης, 1972 (Z' έκδοση), σ. 149-150.