Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Θετικές εξελίξεις σημειώθηκαν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο πλαίσιο της πολιτικής συνεργασίας, τόσο σε διμερές όσο και σε διαβαλκανικό επίπεδο, που είχε διαμορφωθεί στο α' μισό της δεκαετίας του 1930. Τον Απρίλιο του 1938 ο Μεταξάς και ο τούρκος πρωθυπουργός Inonu υπέγραψαν νέα συνθήκη, η οποία αποτελούσε προέκταση του συμφώνου του 1933. H "συμπληρωματική συνθήκη" έδινε αναμφίβολα μεγαλύτερη ευρύτητα και βάρος στις ελληνοτουρκικές συμμαχικές σχέσεις.

Ωστόσο, παρά τις θετικές για την Ελλάδα δεσμεύσεις του συμφώνου για αμοιβαία συνεννόηση και ουδετερότητα σε περίπτωση πολέμου, η συμφωνία αντανακλούσε την αυξανόμενη νευρικότητα των δύο χωρών απέναντι στη διαφαινόμενη αποτυχία του βαλκανικού συμφώνου να αποτελέσει ουσιαστική εναλλακτική λύση στη σταδιακή διαίρεση του ευρωπαϊκού συστήματος σε δύο στρατόπεδα. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής αναζήτησης ερεισμάτων πέρα από το βαλκανικό σύμφωνο, η Τουρκία υπέγραψε συνθήκες αμοιβαίας βοήθειας τόσο με τη Βρετανία όσo και με τη Γαλλία τον Οκτώβριο του 1939.