Η στροφή προς τη Βρετανία

Με την εκπνοή της ισχύος του ελληνοϊταλικού συμφώνου του 1928 η ιταλική κυβέρνηση έκανε άνοιγμα προς την ελληνική κυβέρνηση με σκοπό την ανανέωσή του. Η ιταλική πρόταση περιείχε επίσημη διαβεβαίωση ότι τα ιταλικά στρατεύματα στην Αλβανία θα απομακρύνονταν από την ελληνοαλβανική παραμεθόριο ως απόδειξη των φιλειρηνικών ιταλικών προθέσεων απέναντι στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα θα συνέβαλλε στην ανασυγκρότηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με ευρείες παροχές στρατιωτικού εξοπλισμού.

Παρά τις γενικά θετικές δεσμεύσεις της Ιταλίας προς την Ελλάδα, ο Μεταξάς θεώρησε απαραίτητο να συμβουλευθεί τη βρετανική κυβέρνηση προτού απαντήσει οριστικά. Η χλιαρή αντίδραση του Λονδίνου, αποφεύγοντας να απορρίψει την πρόταση αλλά ταυτόχρονα συμβουλεύοντας το Μεταξά να προβεί σε σειρά τροποποιήσεων και αντιπροτάσεων, αποτέλεσε το έναυσμα για την επίσημη άρνηση της Ελλάδας στο ιταλικό σχέδιο για ανανέωση του συμφώνου φιλίας μεταξύ των δύο χωρών.

Μολονότι η άρνηση συνοδεύθηκε με διαβεβαιώσεις για την ουδετερότητα της Ελλάδας απέναντι στις Μεγάλες Δυνάμεις και για σχέσεις καλής γειτονίας με την Ιταλία, ήδη από τον Αύγουστο του 1939 ο Mussolini ζήτησε από τον αρχηγό του ιταλικού στρατού, στρατάρχη Badoglio, την κατάστρωση στρατιωτικού σχεδίου για το ενδεχόμενο επίθεσης εναντίον της Ελλάδας.