Οι εξελίξεις του 1939

Το 1939 αποδείχθηκε έτος-σταθμός για τον προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Πράγα το Μάρτιο του ίδιου έτους και την κατάλυση του κράτους της Τσεχοσλοβακίας, η Βρετανία σε συνεργασία με τη Γαλλία προέβησαν στην παροχή εγγυήσεων για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Ρουμανίας. Δεδομένου ότι μια τέτοια δέσμευση αποτελούσε τον κεντρικό στόχο της μεταξικής εξωτερικής πολιτικής από το 1938, η επίσημη ανακοίνωση της παροχής εγγυήσεων από το Λονδίνο και το Παρίσι ενίσχυσαν το φιλοδυτικό προσανατολισμό της χώρας θέτοντας σε κίνδυνο την πολιτική ουδετερότητας της Ελλάδας σε περίπτωση ευρωπαϊκής σύρραξης.

H προσάρτηση μη γερμανικών εδαφών είχε καταστήσει πλέον σαφές ότι ο στόχος του Χίτλερ δεν ήταν η ενοποίηση όλων των Γερμανών σε ένα κράτος, αλλά συνδεόταν με μακροπρόθεσμα όσο και επικίνδυνα αιτήματα ολοκληρωτικής επιβολής στο σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η οριστική όσο και οδυνηρή κατανόηση των παραπάνω οδήγησε τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας στην απόφαση να δραστηριοποιηθούν θέτοντας φραγμούς στον επεκτατισμό της ναζιστικής Γερμανίας.