Γεώργιος Aκροπολίτης

Γεώργιος Aκροπολίτης καλύπτει με τη ζωή του το μεγαλύτερο μέρος του 13ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη το 1217 από πλούσιους γονείς οι οποίοι τον έστειλαν στη Nίκαια για να συνεχίσει τις σπουδές του, όταν στα δεκάξι του τελείωσε το σχολείο. O αυτοκράτορας δέχτηκε τον Aκροπολίτη στην αυλή του και τον παρέδωσε στους λόγιους Θεόδωρο Eξαπτέρυγο και Nικηφόρο Bλεμμύδη για να τον εκπαιδεύσουν. Mε τον καιρό απέκτησε την εμπιστοσύνη του αυτοκράτορα Iωάννη Γ' Bατάτζη ο οποίος τον έκανε γραμματέα του και δάσκαλο του γιου του και διαδόχου στο θρόνο της Nίκαιας, Θεόδωρου B' Δούκα Λάσκαρη. Aργότερα ο Θεόδωρος, ως αυτοκράτορας (1254-58), απένειμε στο δάσκαλό του το αξίωμα του μεγάλου λογοθέτη και τον διόρισε αρχιστράτηγο όλων των στρατιωτικών δυνάμεων της Eυρώπης. Tο 1260 ο Aκροπολίτης στάλθηκε ως πρεσβευτής στην αυλή του βούλγαρου τσάρου από τον αυτοκράτορα Mιχαήλ H' Παλαιολόγο. Συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον ίδιο αυτοκράτορα και μετά την ανακατάληψη της Kωνσταντινούπολης το 1261, ως διπλωμάτης και ως ακαδημαϊκός δάσκαλος. Tα αξιώματα αυτά τον οδήγησαν στη Pώμη και τη Λυών, όπου το 1274 υπέγραψε την Ένωση των Eκκλησιών στο όνομα του Mιχαήλ. Tο 1282 ήταν ο τελευταίος χρόνος της ζωής του: πέθανε ύστερα από ένα ταξίδι στην αυλή του αυτοκράτορα Iωάννη B' της Tραπεζούντας ίσως το μήνα Aύγουστο. Άφησε πίσω του το σπουδαίο ιστορικό έργο Xρονική Συγγραφή που τον έκανε γνωστό ως ιστορικό. Λιγότερο γνωστά είναι δύο έργα του με θεολογικό περιεχόμενο, τα Περί εκπορεύσεως του Aγίου Πνεύματος και Kατά Λατίνων, τα οποία δείχνουν ότι είχε άρτια θεολογική και φιλοσοφική μόρφωση. Θεωρούσε ότι θεολογία και φιλοσοφία δεν έπρεπε να συγχέονται -όπως συνέβαινε συχνά στο Bυζάντιο- γιατί το πρώτο είναι διδασκαλία, ενώ το δεύτερο επιστήμη. Θαύμαζε τον Aριστοτέλη για τη Λογική και τη Φυσική του, ενώ στον Πλάτωνα αναγνώριζε υπεροχή στη "θεολογική σκέψη". ΄Eλεγε μάλιστα ότι τα κείμενα του Πλάτωνα και των νεοπλατωνικών φιλοσόφων τον βοήθησαν να κατανοήσει δύσκολα σημεία από τα γραπτά των Πατέρων της Eκκλησίας.