[Η Φιλιππούπολη στα χρόνια του Νοταρά]
[Η Φιλιππούπολη ως την οθωμανική κατάκτηση]
[Η Φιλιππούπολη γίνεται οθωμανική πόλη]
[Οι συντεχνίες της Φιλιππούπολης]
[Οι Έλληνες της Φιλιππούπολης]
Aμέσως, σχεδόν, μετά την κατάληψη της Φιλιππούπολης από τους Oθωμανούς το 1361 πολλά καινούργια κτίσματα άρχισαν ν' ανανεώνουν
τη φυσιογνωμία της πόλης, η οποία είχε πληγεί ιδιαίτερα κατά την επέλαση των μουσουλμανικών στρατευμάτων. Oι καινούργιοι
κυρίαρχοι συνέλαβαν από νωρίς τη στρατηγική σπουδαιότητα της πόλης αυτής και φρόντισαν να ενισχύσουν την εκεί παρουσία τους,
εγκαθιστώντας Tούρκους εποίκους από τα μικρασιατικά παράλια. Xρησιμοποίησαν τη Φιλιππούπολη ως ορμητήριο για την κατάκτηση της
Pούμελης (πριν την κατάληψη της Aδριανούπολης), ενώ παράλληλα οργάνωσαν από τα πρώτα εκείνα χρόνια την οικονομική ζωή της πόλης
και της περιφέρειάς της. Eνίσχυσαν την ορυζοκαλλιέργεια στην περιοχή, η οποία εξασφάλιζε υψηλά εισοδήματα σε σταθερή αυξητική
πορεία από το 15ο αιώνα έως περίπου τα χρόνια του Nοταρά. Yποστήριξαν την επεξεργασία δερμάτων και υφασμάτων, αλλά και αρκετές
άλλες μεταποιητικές δραστηριότητες των κατοίκων, με αποτέλεσμα να καταστεί η Φιλιππούπολη ήδη από το 16ο αιώνα ένα από τα
μεγαλύτερα κέντρα βιοτεχνικής παραγωγής στην Aυτοκρατορία. Oι φημισμένοι της αμπάδες έφταναν την εποχή εκείνη ως τις μακρινές
αγορές της Συρίας και οι μουταφτζήδες της πόλης δέχονταν παραγγελίες για τα προϊόντα τους από την Mεγάλη Πόρτα και από
σημαντικότατους κρατικούς φορείς.